Irena Boruta

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Irena Boruta
Data i miejsce urodzenia

18 maja 1950
Zgierz

Doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: europejskie prawo socjalne, prawo pracy
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1982
Uniwersytet Łódzki

Habilitacja

1998
Uniwersytet Łódzki

Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

Irena Boruta (ur. 18 maja 1950 w Zgierzu) – polska prawniczka, doktor habilitowany nauk prawnych, nauczyciel akademicki, wiceminister pracy w rządzie Jerzego Buzka, w latach 2005–2011 sędzia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończyła studia prawnicze na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Wrocławskiego. W latach 80. zdała egzamin sędziowski i radcowski. W 1982 uzyskała na Uniwersytecie Łódzkim stopień doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy Urlop wychowawczy w prawie pracy. Opublikowała kilkadziesiąt prac naukowych. W 1997 również na UŁ uzyskała stopień naukowy doktora habilitowanego.

W 1983 została zatrudniona na stanowisku adiunkta w Katedrze Prawa Pracy i Ubezpieczeń Społecznych na UŁ, w 1995 przeszła do Katedry Prawa Europejskiego. Od 1995 do 1997 pełniła funkcję eksperta "Solidarności" w Międzynarodowej Organizacji Pracy. W latach 1998–2001 zajmowała stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Pracy i Polityki Społecznej. W latach 2005–2011 była sędzią Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej.

Była profesorem Uniwersytetu Łódzkiego oraz Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego i kierownikiem Katedry Prawa Pracy na tej uczelni.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Komentarz do ustaw o związkach zawodowych, organizacjach pracodawców, zbiorowych sporach pracy (współautor), 1992
  • Polskie prawo pracy w okresie transformacji w oświetleniu prawa wspólnotowego, 1997
  • Prawo Unii Europejskiej. Prawo materialne i polityki, 2003
  • Równość kobiet i mężczyzn w pracy w świetle prawa Wspólnoty Europejskiej. Implikacje dla Polski, 1996
  • Strategie zatrudnienia organizacji międzynarodowych UE, 2002
  • Urlopy wypoczynkowe po zmianie Kodeksu pracy, 1997

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]