Israel Dagg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Israel Dagg
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Israel Jamahl Akuhata Dagg[1][2]

Data i miejsce urodzenia

6 czerwca 1988
Marton

Wzrost

186 cm[2]

Masa ciała

96 kg[2]

Rugby union
Pozycja

obrońca (15)[2]

Kariera juniorska
Lata Zespół
Napier Pirate
Hawke’s Bay
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
?– Napier Pirate (klub)
2006– Hawke’s Bay (NPC)[3] 39 (59)
2009–2010 Highlanders (Super Rugby)[3] 25 (133)
2010– Crusaders (Super Rugby)[3] 27 (60)
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
rugby 15
2006  Nowa Zelandia U-18
2007  Nowa Zelandia U-19
2010–  Nowa Zelandia[2] 38 (65)
rugby 7
2007–2008  Nowa Zelandia
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 27 lipca 2012.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 24 listopada 2013.

Israel Dagg (ur. 6 czerwca 1988 w Marton[1][2]) – nowozelandzki rugbysta występujący na pozycji obrońcy, zdobywca pucharu świata.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Dagg, który ukończył Lindisfarne College w Hastings, grał w rugby w lokalnym klubie Napier Pirate[2]. Równocześnie był zawodnikiem Hawke’s Bay Rugby Union, dla której występował w drużynach do lat 16 i 19[2]. W 2006 roku został pierwszym od 12 lat uczniem szkoły średniej, który został wybrany do reprezentowania „dorosłej” regionalnej drużyny Hawke’s Bay Magpies[2]. Zadebiutował w spotkaniu przeciw Counties Manukau[4]

Trzy lata później po raz kolejny dostrzeżono jego umiejętności i wysoką formę w National Provincial Championship[5], kiedy to został wybrany do występującej w lidze Super 14 drużyny Highlanders, z siedzibą w Dunedin na Wyspie Południowej[1]. Zadebiutował w meczu z australijskimi Brumbies[4]. W niebiesko-żółtych barwach Górali występował przez dwa sezony, w ciągu których zdobył 133 punkty w 25 spotkaniach. 111 spośród nich uzyskał w sezonie 2010, a złożyło się na nie 5 przyłożeń, 16 podwyższeń i 18 rzutów karnych[3].

Przed sezonem 2011 Dagg przeniósł się do Crusaders[4]. Początek pobytu w nowym zespole był dla młodego obrońcy udany. Podtrzymał on formę z minionego sezonu, zdobywając 7 przyłożeń w 10 meczach[3]. Jednak kolejne miesiące Dagg spędził na leczeniu urazu mięśnia czworogłowego uda, który w maju wykluczył go z drugiej części sezonu[6][1][4]. W niej zaś Crusaders dotarli do finału, w którym wyeliminowali ich Queensland Reds[7].

Rok później drużyna z Canterbury odpadła w półfinale Super Rugby, w którym uległa 17–20 Chiefs z Waikato[8], późniejszym zwycięzcom całych rozgrywek. Dagg wystąpił w 17 meczach swojej drużyny, zdobywając w nich 5 przyłożeń[3].

Równolegle, w drugiej połowie każdego roku Dagg uczestniczy w meczach Hawke’s Bay. Liczba rozegranych przez niego spotkań w rozgrywkach prowincji waha od 1 do nawet 14 w zależności od sezonu[3]. W latach 2007–2009 zespół Srok niespodziewanie trzy razy z rzędu docierał do półfinału Air New Zealand Cup, odpadając kolejno z Auckland[9] i dwukrotnie z Canterbury[10][11].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

W 2006 roku Dagg trafił do reprezentacji Nowej Zelandii do lat 18 (NZ Schools), a rok później znalazł się w składzie kadry na Mistrzostwa Świata U-19[2][12]. Zawodnicy z Nowej Zelandii zdobyli wówczas złoto[13], jednak Dagg z powodu kontuzji nie mógł wziąć udziału w meczu finałowym (zastąpił go Ken Pisi)[14].

W latach 2007–2008 Dagg występował także w reprezentacji Nowej Zelandii w rugby 7[2].

W seniorskiej reprezentacji piętnastek zadebiutował 12 czerwca 2010 roku po wyśmienitych występach w barwach Highlanders. Przeciwnikiem All Blacks w meczu rozgrywanym w New Plymouth była reprezentacja Irlandii[1][2]. Swoje pierwsze przyłożenie w drużynie narodowej Dagg zdobył w spotkaniu z Południową Afryką po indywidualnej akcji[1]. W sierpniu zdobył kolejne przyłożenie w meczu z tym samym rywalem. Uzyskane przez Israela punkty oznaczały zwycięstwo nad Springbokke, a jednocześnie triumf w kolejnej edycji Pucharu Trzech Narodów[15].

Poważna kontuzja mięśnia czworogłowego uda sprawiła, iż występ obrońcy Crusaders na Pucharze Świata stanął pod dużym znakiem zapytania[6]. Pierwszy mecz w reprezentacji po niemal rocznej przerwie Dagg rozegrał 20 sierpnia, a trzy dni później znalazł się w 30-osobowym składzie na mistrzostwa[16]. Podczas turnieju wystąpił w pięciu z siedmiu meczów All Blacks, w tym w zwycięskim finale z Francją. Dodatkowo zdobył pięć razy kładł piłkę w pilu punktowym, raz mniej niż zwycięzcy klasyfikacji przyłożeń, Chris Ashton i Vincent Clerc[17].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f Israel Dagg. ESPN Scrum. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f g h i j k l Israel Dagg. New Zealand Rugby Union. [dostęp 2012-12-03]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Player statistics Dagg Israel. It's Rugby. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  4. ↑ a b c d Israel Dagg. Crusaders. [dostęp 2012-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-29)]. (ang.).
  5. ↑ Chris Matthews: Israel Dagg: Hawke’s Bay Highlander. Television New Zealand, 2009-02-03. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  6. ↑ a b Greg Ford: World Cup doubt over sidelined Israel Dagg. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2011-05-17. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  7. ↑ Simply Reds: Genia wonder try secures Super title. [w:] The Sydney Morning Herald [on-line]. 2011-07-10. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  8. ↑ Match Summary: Chiefs vs Crusaders. South African Rugby Union. [dostęp 2012-11-25]. (ang.).
  9. ↑ 2007 Air New Zealand Cup - finals. ITM Cup. [dostęp 2012-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-18)]. (ang.).
  10. ↑ Two-try burst gives Canterbury final place. [w:] Sportal.co.nz [on-line]. ITM Cup, 2008-10-18. [dostęp 2012-11-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-17)]. (ang.).
  11. ↑ Canterbury too strong for Hawke’s Bay. [w:] Sportal.co.nz [on-line]. ITM Cup, 2009-10-30. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-17)]. (ang.).
  12. ↑ New Zealand Under 19 squad named. New Zealand Rugby Union, 2007-02-05. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-28)]. (ang.).
  13. ↑ Baby Blacks are the U19 World Champions. Planet Rugby, 2007-04-21. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (ang.).
  14. ↑ Under 19 team for final named. New Zealand Rugby Union, 2007-04-20. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-03)]. (ang.).
  15. ↑ David Long: All Blacks claim Tri-Nations in Soweto. Rugby Heaven, 2010-08-22. [dostęp 2012-11-26]. (ang.).
  16. ↑ All Blacks squad named for 2011 Rugby World Cup. New Zealand Rugby Union, 2011-08-23. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-12)]. (ang.).
  17. ↑ Israel Dagg. Puchar Świata w Rugby 2011. [dostęp 2012-11-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-12)]. (ang.).
Skład reprezentacji Nowej Zelandii na Pucharze Świata 2011
Młyn
Atak
Trener

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Israel_Dagg&oldid=70584922”