Iwan Zamczewski

Iwan Zamczewski
Иван Константинович Замчевский
Data i miejsce urodzenia	4 maja 1909 ; Moskwa
Data i miejsce śmierci	14 maja 1979 ; Moskwa
Zawód, zajęcie	polityk, dyplomata
	Odznaczenia

Iwan Konstantinowicz Zamczewski ros. Иван Константинович Замчевский (ur. 21 kwietnia^?/4 maja 1909 w Moskwie, zm. 14 maja 1979 tamże) – radziecki wojskowy i polityk, generał pułkownik służby inżynieryjnej, zastępca ministra spraw zagranicznych ZSRR (1960-1961).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W latach 1927-1929 służył w Armii Czerwonej, w 1929 przyjęty do WKP(b), 1929-1931 inżynier konstruktor w fabryce „Sierp i mołot”, 1932-1933 sekretarz partyjnego komitetu fabrycznego. W latach 1934-1935 zastępca ludowego komisarza przemysłu ciężkiego, od 1935 pracownik Komisji Kontroli Partyjnej KC WKP(b), 1936-1938 kierownik sekretariatu zastępcy przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych Gruzińskiej SRR Władimira Diekanozowa, a 1939-1941 kierował sekretariatem zastępczyni przewodniczącego Rady Komisarzy Ludowych ZSRR Rozalii Załkind-Ziemlaczki. W 1936 ukończył Moskiewski Instytut Lotniczy, a 945-1946 był słuchaczem Wyższej Szkoły Organizatorów Partyjnych przy KC WKP(b). 1941 partyjny organizator w remontowym zakładzie zbrojeniowym nr 12 Frontu Zakaukaskiego, 1942-1946 kierownik Wydziału Obrony KC WKP(b), 1946-1949 zastępca kierownika Wydziału Organów Partyjnych, Związkowych i Komsomolskich KC WKP(b), 1949 zastępca kierownika Wydziału Budowy Maszyn Miejskiego Komitetu WKP(b) w Leningradzie, od 1949 do listopada 1953 sekretarz Kirowskiego Rejonowego Komitetu WKP(b)/KPZR w Leningradzie. Od 25 listopada 1953 do 27 lipca 1956 I sekretarz Komitetu Miejskiego KPZR w Leningradzie. Od 25 lutego 1956 do 17 października 1961 zastępca członka KC KPZR, od lipca 1956 do 1 października 1957 kierownik V Europejskiego Wydziału i członek Kolegium Ministerstwa Spraw Zagranicznych ZSRR, od 1 października 1957 do 27 listopada 1960 ambasador nadzwyczajny i pełnomocny ZSRR w Jugosławii. W latach 1960-1961 zastępca ministra spraw zagranicznych ZSRR, 1962-1970 przewodniczący Państwowego Komitetu Prasy ZSRR, 1970-1975 zastępca kierownika Wydziału Międzynarodowej Informacji KC KPZR, następnie na emeryturze. W latach 1946-1956 deputowany do Rady Najwyższej ZSRR. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Order Lenina (16 listopada 1955)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy (2 lipca 1951)
Order Czerwonej Gwiazdy (8 września 1941)
Order „Znak Honoru” (31 grudnia 1940)
Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari (PRL, 20 grudnia 1962)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]