Iwankowo (sielsowiet Krzywicze)
54°49′21″N 27°24′04″E/54,822500 27,401111| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Sielsowiet | |
Położenie na mapie obwodu mińskiego  | |
Położenie na mapie Białorusi  | |
| 54°49′21″N 27°24′04″E/54,822500 27,401111
| |
Iwankowo – dawny folwark. Tereny na których był położony, leżą obecnie na Białorusi, w obwodzie mińskim, w rejonie miadzielskim, w sielsowiecie Krzywicze.
Inna nazwa miejscowości to Iwańkowo[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W czasach zaborów w granicach Imperium Rosyjskiego[2].
W latach 1921–1945 zaścianek a następnie folwark leżał w Polsce, w województwie nowogródzkim[3] (od 1926 w województwie wileńskim[4]), w powiecie duniłowickim (od 1926 w powiecie wilejskim)[5], w gminie Budsław[1][6].
Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku zamieszkiwało wieś 20 osób, 16 były wyznania rzymskokatolickiego a 4 prawosławnego. Jednocześnie wszyscy mieszkańcy zadeklarowali białoruską przynależność narodową. Były tu 4 budynki mieszkalne[1]. W 1931 w 3 domach zamieszkiwało 21 osób[6].
Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Budsławiu. Podlegała pod Sąd Grodzki w Krzywiczach i Okręgowy w Wilnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Budsławiu[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. 7, część 2, 1924, s. 20.
- ↑ Iwańkowo, folwark, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 316.
- ↑ Dz.U. z 1921 r. nr 16, poz. 93
- ↑ Dz.U. z 1926 r. nr 6, poz. 29
- ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 67, poz. 472.
- ↑ a b Wykaz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej, t. 1, Warszawa 1938, s. 57.
- ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 563.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Iwańkowo, folwark, powiat wilejski, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 316.