Iwno (województwo kujawsko-pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Iwno
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

nakielski

Gmina

Kcynia

Liczba ludności (III 2011)

256[2]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

89-240[3]

Tablice rejestracyjne

CNA

SIMC

0088101

Położenie na mapie gminy Kcynia
Mapa konturowa gminy Kcynia, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Iwno”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Iwno”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Iwno”
Położenie na mapie powiatu nakielskiego
Mapa konturowa powiatu nakielskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Iwno”
Ziemia53°01′34″N 17°25′26″E/53,026111 17,423889[1]

Iwnowieś sołecka w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie nakielskim, w gminie Kcynia.

Podział administracyjny[edytuj | edytuj kod]

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego.

Demografia[edytuj | edytuj kod]

Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 256 mieszkańców[2]. Jest trzynastą co do wielkości miejscowością gminy Kcynia.

Historia Iwna[edytuj | edytuj kod]

W latach 30. XX wieku odkryto tu pierwsze ślady archeologiczne kultury iwieńskiej. Jest to cmentarzysko z końca neolitu sprzed 1800-1700 lat p.n.e.

We wsi znajduje się dwór zbudowany w drugiej połowie XIX wieku przez Adama Wolszlegera. Otacza go park o powierzchni 3,3 ha. W 2. połowie XIX wieku Iwno należało do Napoleona Wolszlegera. Około 1880 r. liczyło 4311 mórg, 14 domostw i 248 mieszkańców, w tym było 241 katolików i 7 ewangelików, a 92 osoby było analfabetami[4].

Właściciele Iwna[edytuj | edytuj kod]

Właściciele Iwna od 2. połowy XV do XIX wieku[5]:

  • od około 1460 r. Jan Iwienski, zapewne jego wioska rodowa,
  • od około 1480 r. Jan Iwienski i Maciej Tłukomski h. Nałęcz,
  • od około 1510 r. Beata wdowa po Janie Iwienskim oraz Jan i Mikołaj Tłukomscy ss. Macieja,
  • od około 1520 r. ¾ wsi kupił Marcin Słupski dziedzic Suchorządza zapewne herbu Dołęga,
  • od 1536 r. Wojciech Słupski s. Marcina i jego żona Petronela Białośliwska, ma całe Iwno,
  • od 1569 r. Andrzej, Marcin, Jakub, Michał i Mikołaj Słupscy ss. Wojciecha,
  • od 1582 r. Mikołaj s. Wojciecha i jego bratanek Wojciech s. Michała, Słupsccy,
  • w 1618 r. Jan i Marcin Słupscy ss. Mikołaja,
  • w 1619 r. Jan Słupski i Elżbieta Broniewska wdowa po Marcinie Słupskim,
  • od 1627 r. Jan Słupski s. Marcina i Zofia de Krzyszkowo wdowa po Janie Słupskim,
  • w 1671 r. dziedzicem wsi jest Andrzej Słupski wraz z żoną Anną Twardowską,
  • od około 1681 r. Jan i Władysław Słupscy ss. Andrzeja,
  • od około 1695 r. dziedzicem wsi jest Bogusław Kąsinowski,
  • od 1710 r. Józef, Stanisław i ksiądz Wojciech Kąsinowscy ss. Bogusława,
  • w 1755 r. Antoni Kąsinowski s. Józefa i Katarzyny Gierzyńskiej sprzedał Iwno Franciszkowi de Mieczkowski łowczemu kowalskiemu
  • w 1779 r. dziedzicem wsi jest Wojciech Mieczkowski (s. Franciszka) i jego żona Ludwika z Kiełczewskich,
  • od około 1807 r. dziedzicem wsi jest Wiktor Łakiński i jego żona Teresa Górecka,
  • od około 1841 r. dziedzicem wsi jest Adam Wolszleger (zm. 1888 Kcynia) i jego żona Patrycja Radzimińska c. Piotra,
  • w 2. połowie XIX w. dziedzicem wsi jest Napoleon Wolszleger (zm. 1885 Iwno) s. Adama.

Reasumując Iwno od 2. połowy XV do XIX wieku głównie posiadało 7 rodzin, a najdłużej rodzina Słupskich czyli:

  • pospołu Iwieńscy i Tłukomscy – około 60 lat
  • Słupscy – 175 lat
  • Kąsinowscy – około 60 lat
  • Mieczkowscy – około 52 lata
  • Łakińscy – 34 lata,
  • de Wolszleger – zapewne do 1891 r. czyli około 50 lat.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 42659
  2. a b GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 365 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  4. Iwno, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 326.
  5. Teki Dworzaczka księgi grodzkie Kcyni, Wschowy i Gniezna oraz metryki z Kcyni wg strony https://web.archive.org/web/20140421095745/http://www.tezet60.republika.pl/Jan-ZT-03.html