Józef Baczewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Adam Baczewski
Data urodzenia

1829

Data i miejsce śmierci

maj 1911
Lwów

Zawód, zajęcie

przemysłowiec

Narodowość

polska

Popielniczka reklamowa fabryki wódek i likierów J. A. Baczewskiego (okres międzywojenny)

Józef Adam Baczewski (często pisany jako Adam Józef Baczewski) (ur. 1829, zm. 16 maja 1911 we Lwowie[1]) – polski przemysłowiec, powstaniec styczniowy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Oryginalny winiak Baczewskiego z r. 1939
Kaplica grobowa Baczewskich na Cmentarzu Łyczakowskim

Ukończył Politechnikę Lwowską. Od 1856 r. właściciel fabryki wódek i likierów we Lwowie, założonej przez rodzinę Baczewskich w 1782. Adam Baczewski dzięki zainwestowaniu w importowaną nowoczesną aparaturę, budowie rafinerii spirytusu i przede wszystkim dzięki wprowadzeniu nowatorskich metod reklamy (zwłaszcza bardzo ozdobnych i zróżnicowanych butelek – karafek oraz etykiet) uczynił ze swojej firmy największego producenta alkoholu w Polsce i jednego z największych w środkowej Europie. Jednocześnie wprowadził swoje produkty na rynki europejskie, zdobywając szereg nagród na międzynarodowych wystawach i rozszerzając tym samym międzynarodową renomę polskiej wódki. Eksportował do wielu krajów europejskich (m.in. Niemcy, Francja, Wielka Brytania), a także na inne kontynenty (Ameryka Północna, Ameryka Południowa, Australia) pod handlową marką J.A. Baczewski. W okresie II Rzeczypospolitej alkohole spod marki J.A. Baczewski cieszyły się niezmierną popularnością wśród ówczesnych elit. Część majątku przeznaczał na cele filantropijne.

Od 1871 r. radny miejski Lwowa.

Ufundował jedną z największych kaplic grobowych na Cmentarzu Łyczakowskim zbudowaną przez znanego polskiego architekta Jana Schultza w 1883 r. i przeznaczoną na mauzoleum rodziny Baczewskich.

Z żoną Wiktorią Rosenzweig miał dwóch synów: Leopolda – wiceprezydenta Izby Handlowej we Lwowie i prezesa lwowskiej Rady Powiatowej, Henryka i córkę: panią Padewską[2].

Zakład Baczewskich[edytuj | edytuj kod]

Fabryka J. A. Baczewski we Lwowie na początku XX wieku

W 1910 roku władze austriackie przyznały zakładowi Baczewskich Godło Cesarskiego Orła, dodając wytwórni splendoru, poprzez nadanie prawa do umieszczenia na szyldzie i etykietach napisu Cesarsko-Królewski Dostawca Dworu. Po Józefie fabrykę prowadzili jego synowie Henryk i Leopold, a w okresie międzywojennym wnukowie Adam i Stefan[3]. Firma Baczewskich istniała we Lwowie do 1939, gdy fabryka została zbombardowana przez lotnictwo niemieckie, a resztę sprzętu i zapasów rozgrabili Sowieci. Adam i Stefan Baczewscy zostali ofiarami zbrodni katyńskiej.

Po 1945 r. potomkowie Józefa Adama Baczewskiego reaktywowali firmę w Wiedniu i wyroby spirytusowe są tam produkowane do dziś pod marką J.A. Baczewski. Marka J.A. Baczewski powróciła na polski rynek alkoholowy najpierw w latach 90. ubiegłego wieku jako produkt Polmosu Starogard Gdański na licencji austriackiej oraz ponownie w roku 2011 ze specjalnie z tej okazji zaprojektowanymi oryginalnymi (polskie wzory odróżniają się od innych wypuszczonych na rynki europejskie) butelkami w kształcie karafek oraz etykietami.

Od 2013 roku we Lwowie działa popularna Restauracja Baczewskich, która nawiązuje do tradycji wytwórni. Sześć lat później podobny lokal otwarto w Warszawie przy Alei Szucha niedaleko Ambasady Ukrainy[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Nekrolog Czas 1911 nr 225 z 18 maja s. 3.
  2. Zmarli Kurier Lwowski 1911 nr 224 s. 3.
  3. Irina Kotłobułatowa: Baczewski, Baczewski.... lwow.com.pl. [dostęp 2015-03-23].
  4. Kawałek Lwowa w Warszawie. horecabc.pl. [dostęp 2019-03-27].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]