Józef Janicki

Józef Janicki
Data i miejsce urodzenia	21 kwietnia 1904 ; Brema
Data i miejsce śmierci	4 kwietnia 1980 ; Poznań
Miejsce spoczynku	Cmentarz parafialny św. Jana Vianneya w Poznaniu
Zawód, zajęcie	technolog żywności
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	profesor
Rodzice	Antoni; Elżbieta Sadzińska
Małżeństwo	Felicja Ast
Dzieci	Andrzej (1936); Krzysztof (1946)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Józef Janicki (ur. 21 kwietnia 1904 w Bremie, zm. 4 kwietnia 1980 w Poznaniu) – polski technolog żywności, profesor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Niemczech, w Bremie, a po odzyskaniu przez Polskę niepodległości jego rodzina przeprowadziła się do Gniezna. Tam w 1923 w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego zdał maturę^[1].

Absolwent Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego Uniwersytetu Poznańskiego (1929, praca Próby otrzymywania alfadwuketofenoli przy pomocy reakcji Hoescha). Od 1927 asystent w Katedrze Technologii Rolnej Wydziału Rolno-Leśniczego UP. Interesował się przede wszystkim chemią i biosyntezą witamin (zwłaszcza z grupy B) oraz chemią białek zwierząt (34 rozprawy w czasopismach polskich i zagranicznych). W poznańskim oddziale PAN utworzył Komisję Nauki o Żywności. Przyczynił się do otwarcia Wydziału Technologii Żywności na Akademii Rolniczej w Poznaniu (pierwszy dziekan). 20 kwietnia 1939 uzyskał habilitację jako docent technologii rolniczej na Wydziale Rolniczo-Leśnym UP^[2].

W 1931 ożenił się z Felicją Ast, z którą miał 2 synów: Andrzeja (ur. 1936) i Krzysztofa (ur. 1946). W czasie II wojny światowej więzień KL Posen, następnie przesiedlony do Generalnego Gubernatorstwa jako robotnik przymusowy.

W 1948 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1959 – zwyczajnego. Był członkiem korespondentem (1963), a następnie rzeczywistym (1971) PAN^[3]. Był też członkiem Międzynarodowego Towarzystwa Badań w zakresie Żywności i Żywienia oraz Europejskiej Federacji Inżynierii Chemicznej. W Międzynarodowym Stowarzyszeniu dla Chemii Zbóż pełnił funkcję przewodniczącego grupy roboczej ds. oznaczeń witamin.

Opublikował 273 publikacje naukowe. Wychował dwóch członków PAN, 17 profesorów i 10 docentów (w jego zespole rozpoczynali karierę naukową m.in. Kazimierz Szebiotko i Eugenia Sobkowska^[3]).

Został pochowany na cmentarzu św. Jana Vianneya w Poznaniu.

Jego imię nosi jedna z sal wykładowych Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, a na ścianie dawnej siedziby Katedry Technologii Rolnej (ul. Mazowiecka 48) znajduje się poświęcona mu tablica pamiątkowa^[3].

Odznaczenia i nagrody[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1967)
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1951)^[4]
Medal Komisji Edukacji Narodowej

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Absolwenci. Stowarzyszenie Absolwentów I LO.[dostęp 2014-11-01]
↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 234, 31 maja 1939.
↑ ^a ^b ^c Zbigniew Czarnecki, Eugenia Sobkowska. Polscy uczeni po II wojnie światowej. Prof. dr hab. Józef Janicki (1904–1980). „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”. 23 (1), s. 242–244, 2013.
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 20 września 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych. (M.P. z 1951 r. nr 93, poz. 1275).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Stowarzyszenie Naukowo-Techniczne Inżynierów i Techników Przemysłu Spożywczego: Józef Janicki (1904–1980). [dostęp 2012-08-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (pol.).
Kazimierz Szebiotko: Wspomnienie o profesorze Józefie Janickim. Z żałobnej karty. Kronika Miasta Poznania nr 4/1983. s. 95–99. [dostęp 2012-08-10]. (pol.)., fot

[1] Absolwenci. Stowarzyszenie Absolwentów I LO.[dostęp 2014-11-01]

[2] Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego Rzeczypospolitej Polskiej”. Nr 4, s. 234, 31 maja 1939.

[Czarnecki-3] Zbigniew Czarnecki, Eugenia Sobkowska. Polscy uczeni po II wojnie światowej. Prof. dr hab. Józef Janicki (1904–1980). „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”. 23 (1), s. 242–244, 2013.

[4] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 20 września 1951 r. o nadaniu odznaczeń państwowych. (M.P. z 1951 r. nr 93, poz. 1275).

[1]

[2]

[3]

[4]