Józef Schmied

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Józef Piotr Schmied
major żandarmerii major żandarmerii
Data i miejsce urodzenia

12 marca 1896
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

22 września 1939
Łomianki

Przebieg służby
Lata służby

do 1939

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Jednostki

8 Dywizjon Żandarmerii
Armia „Pomorze”

Stanowiska

dowódca dywizjonu żandarmerii
dowódca żandarmerii armii

Główne wojny i bitwy

wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Wojskowy Karola

Józef Piotr Schmied (ur. 12 marca 1896 w Przemyślu, zm. 22 września 1939 pod Łomiankami) – major żandarmerii Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 marca 1896 w Przemyślu[1]. W 1914 roku wstąpił do Legionu Wschodniego[2]. Następnie został wcielony do cesarskiej i królewskiej armii. Mianowany podporucznikiem rezerwy piechoty ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1918 roku. Pełnił wówczas służbę w c. i k. 98 pułku piechoty[3][4][5].

Od 1919 roku pełnił służbę w żandarmerii[2]. 25 listopada 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu porucznika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austriacko-węgierskiej[6]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w 6 Dywizjonie Żandarmerii Polowej Etapowej, a jego oddziałem macierzystym był 7 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej[7]. W 6 Dywizjonie Żandarmerii Polowej Etapowej stał na czele 6 szwadronu[8]. 21 czerwca 1921 roku został przeniesiony z korpusu oficerów piechoty do korpusu oficerów żandarmerii z pozostawieniem w 6 Dywizjonie Żandarmerii Wojskowej (sic!)[9].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii, a jego oddziałem macierzystym był 7 dywizjon żandarmerii w Poznaniu[10]. W 1923 roku pełnił funkcję oficera śledczego 7 dywizjonu żandarmerii[11][12][13]. 31 marca 1924 roku został mianowany kapitanem ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 11. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[14]. W 1926 roku był dowódcą Plutonu Żandarmerii Poznań. Zajmował się między innymi wyjaśnieniem okoliczności samobójstwa generała dywizji Kazimierza Sosnkowskiego[15].

23 marca 1932 roku został przeniesiony do 8 dywizjonu żandarmerii w Toruniu na stanowisko kwatermistrza[16][17]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1935 roku i 2. lokatą w korpusie oficerów żandarmerii[18]. W 1937 roku został dowódcą tego dywizjonu[19]. W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku był dowódcą żandarmerii Armii „Pomorze”[20]. Poległ 22 września 1939 roku w bitwie pod Łomiankami. Pochowany na cmentarzu w Kiełpinie Poduchownym[21].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Józef Schmied [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2022-12-06].
  2. a b Suliński 2003 ↓, s. 120.
  3. a b Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 381, 794.
  4. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 154, 700 to samo imię i nazwisko nosił oficer c. i k. 73 Pułku Piechoty, mianowany: podporucznikiem piechoty ze starszeństwem z 25 sierpnia 1915 roku i porucznikiem piechoty ze starszeństwem z 1 maja 1917 roku.
  5. Lista starszeństwa c. i k. Armii 1917 ↓, s. 159, 466 to samo imię i nazwisko nosił także oficer c. i k. 45 Pułku Piechoty, mianowany porucznikiem rezerwy piechoty ze starszeństwem z 1 lutego 1916 rok i odznaczony Krzyżem Pamiątkowym Mobilizacji 1912-1913.
  6. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 48 z 15 grudnia 1920 roku, s. 1344.
  7. Spis oficerów 1921 ↓, s. 404, 861 tu jako „Józef Kazimierz Schmied”.
  8. Poźniakowska-Hanak 2006 ↓, s. 113.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 28 z 16 lipca 1921 roku, s. 1181 prawdopodobnie chodziło o 6 Dywizjon Żandarmerii Polowej Etapowej.
  10. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 293.
  11. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1059, 1064.
  12. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 963, 966.
  13. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 670, 676.
  14. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 177.
  15. Kulka 2013 ↓, s. 54.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 241.
  17. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 289, 795.
  18. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 69.
  19. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 282, 836.
  20. Suliński 2003 ↓, s. 302.
  21. Głowacki 1985 ↓, s. 249.
  22. a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 282.
  23. M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]