Józef Tajchman
 kapral
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
| |
Józef Tajchman ps. „Słowik“ (ur. 2 stycznia 1914 w Wysokiej, zm. 26 lub 27 lipca 1944 w Łańcucie) – polski stolarz i wojskowy.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się zawodu stolarza. Uczestniczył w kampanii wrześniowej, dostał się do niewoli niemieckiej, jednak uciekł[1]. Po powrocie zaprzysiężony do Związku Walki Zbrojnej. W jego zabudowaniach gospodarskich znajdował się wybudowany w 1942 schron[1].
Zdaniem Józefa Blajera ps. „Bej” był on jednym z najdzielniejszych żołnierzy dywersji Obwodu Łańcut AK. Uczestniczył m.in. w ataku na posterunek policji w Albigowej, wyprawach do magazynu amunicyjnego Waldlager Sarzyna, ataku na areszt w Żołyni i ataku na posterunek policji ukraińskiej w Sieniawie[1].
Trafił do niewoli niemieckiej podczas ataku na zmotoryzowaną kolumnę niemiecką. Podczas walki z przybyłą na miejsce odsieczą wroga, znajdujący się na drzewie „Słowik” został trafiony serią z karabinu maszynowego i spadł, po czym został ujęty przez Niemców. Przekazany w ręce żandarmerii w Łańcucie został zastrzelony przez żandarmów na tzw. „okopie żydowskim” przy dzisiejszej ulicy Traugutta[1]. Pozostawił zonę i osierocił pięcioro dzieci[1].
11 listopada 1944 został pośmiertnie odznaczony Krzyżem Walecznych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Andrzej Borcz, Obwód Łańcut SZP-ZWZ-AK w latach 1939-1945, Kraków-Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2020, s. 372, ISBN 978-83-8098-736-4.