Język bima
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
500 tys. (1989) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | bhp | ||
| IETF | bhp | ||
| Glottolog | bima1247 | ||
| Ethnologue | bhp | ||
| BPS | 0100 4 | ||
| WALS | bim | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język bima (Nggahi Mbojo[1]) – język austronezyjski używany w Indonezji, przez grupę ludności na wyspach Sumbawa, Sangeang i Banta (Małe Wyspy Sundajskie Zachodnie) oraz w rejonie wyspy Komodo (Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie). Według danych z 1989 roku mówi nim ok. 500 tys. osób[2].
Posługują się nim Bimowie. Dzieli się na pięć dialektów – kolo, sangar (sanggar), toloweri, bima, mbojo[2]. W powszechnym użyciu jest także język indonezyjski[3].
Występuje w nim system poziomów mowy (ang. speech levels)[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Alan Malingi: Nggahi Mbojo Dalam Pusaran Peradaban. MetroMini, 2017-02-25. [dostęp 2020-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-06)]. (indonez.).
- ↑ a b M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Bima, [w:] Ethnologue: Languages of the World [online], wyd. 19, Dallas: SIL International, 2016 [dostęp 2020-03-06] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-04] (ang.).
- ↑ A. A. Biernowa: Bima. W: W. A. Tiszkow (red.): Narody i rieligii mira: encykłopiedija. Moskwa: Bolszaja rossijskaja encykłopiedija, 1998, s. 98. ISBN 5-85270-155-6. OCLC 40821169. [dostęp 2022-09-06]. (ros.).