Język inanwatan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1100 (1987) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | szp | ||
| IETF | szp | ||
| Glottolog | suab1238 | ||
| Ethnologue | szp | ||
| BPS | 0951 1 | ||
| WALS | ina | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język inanwatan, także: bira[1], irarowataro[2], suabo (a. suabau), iagu, mirabo[3][4] – język papuaski używany w prowincji Papua Zachodnia w Indonezji, w 15 wsiach w południowej części półwyspu Ptasia Głowa. Według danych z 1987 roku mówi nim 1100 osób[3].
Jego użytkownicy posługują się także lokalnym malajskim i indonezyjskim[5][4]. Jest wyraźnie zagrożony wymarciem, dominacja malajskiego znacznie oddziałuje na jego żywotność. Jest używany tylko przez osoby dorosłe[5].
Nazwa „inanwatan” oznacza „samo sago” w języku patipi (od rozległych bagien porośniętych sago)[6]. Nazwy „mirabo” i „iagu” są używane przez pobliski lud Puragi[4].
Jego bliskim krewnym jest duriankari (o bliżej nieustalonym statusie)[3][4].
Sporządzono skrótowy opis jego gramatyki[7].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ de Vries 2002 ↓, s. 77.
- ↑ Jelle Miedema, Ger Reesink: One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea. Leiden: KITLV Press, 2004, s. 28–29, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219. DOI: 10.1163/9789004454385. ISBN 978-90-67-18229-4. ISBN 978-90-04-45438-5. OCLC 1312159896. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Suabo, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-16] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-25] (ang.).
- ↑ a b c d Berry i Berry 1987 ↓, s. 92.
- ↑ a b de Vries 2002 ↓, s. 87.
- ↑ de Vries 2002 ↓, s. 84.
- ↑ Lourens de Vries: A short grammar of Inanwatan, an endangered language of the Bird’s Head of Papua, Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2004, seria: Pacific Linguistics 560. DOI: 10.15144/PL-560. ISBN 0-85883-545-2. OCLC 58532681. [dostęp 2022-08-10]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Keith Berry, Christine Berry: A Survey of the South Bird’s Head Stock. W: Peter J. Silzer, Joyce K. Sterner (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 4. Summer Institute of Linguistics, 1987, s. 81–117. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- Lourens de Vries: An introduction to the Inanwatan language of Irian Jaya. W: K. Alexander Adelaar, Robert Blust (red.): Between worlds: linguistic papers in memory of David John Prentice. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 2002, s. 77–93, seria: Pacific Linguistics 529. DOI: 10.15144/PL-529.77. ISBN 0-85883-478-2. OCLC 896427271. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).