Język ketengban
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
10 tys. (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | xte | ||
| IETF | xte | ||
| Glottolog | kete1254 | ||
| Ethnologue | xte | ||
| BPS | 1009 6 | ||
| WALS | ktn | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język ketengban, także: kufel-wenga, kupel, oktengban[1][2] – język transnowogwinejski używany w indonezyjskiej prowincji Papua, w rejonie gór wschodnich (na wschód od terytorium Nalca, na zachód od Ngalum, blisko granicy z Papuą-Nową Gwineą)[2]. Należy do grupy języków mek[1]. Nazwa mek (oznaczająca wodę lub rzekę) określa szereg pokrewnych języków i kultur w regionie[3].
Według danych z 2000 roku posługuje się nim blisko 10 tys. osób. Katalog Ethnologue wyróżnia cztery dialekty: okbap, omban, bime, onya[1].
Opracowano jego słownik. Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Ketengban, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 575. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. [dostęp 2022-08-09]. (ang.).
- ↑ Orientation - Eipo. everyculture.com. [dostęp 2022-07-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-01)]. (ang.).