Język rahambuu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
5 tys. (1999) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 2 wrażliwy↗ | ||
| Ethnologue | 7 wypierany↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | raz | ||
| IETF | raz | ||
| Glottolog | raha1237 | ||
| Ethnologue | raz | ||
| BPS | 0612 1 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język rahambuu, także: lellewau (lellewao), wiau[1], mekongga[2] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowo-Wschodni w Indonezji. Według danych z 1999 roku mówi nim 5 tys. osób[3].
Jego użytkownicy zamieszkują fragment zachodniego wybrzeża prowincji (kecamatan Pakue, kabupaten Kolaka Utara)[3]. Nie odnotowano istnienia dialektów, lecz występują drobne różnice lokalne[2]. Istnieją różne miejscowe określenia na ten język, przy czym często używana nazwa „mekongga” odnosi się także do jednego z dialektów języka tolaki[4].
Potencjalnie zagrożony wymarciem. Dziś większość populacji regionu stanowią migranci z południowego Sulawesi, m.in. Bugisi[2][5]. W użyciu jest także język bugijski, oprócz tego występuje presja ze strony języka narodowego[6]. Stopień jego użycia różni się w zależności od grupy wiekowej i miejscowości. W niektórych wsiach posługują się nim wyłącznie osoby dorosłe[1][2].
Jest blisko spokrewniony z językiem tolaki[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David Mead: Rahambuu. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-02-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-02-08)]. (ang.).
- ↑ a b c d Mead 1999 ↓, s. 76.
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Rahambuu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 75.
- ↑ David E. Mead: Proto-Bungku-Tolaki: reconstruction of its phonology and aspects of its morphosyntax. Ann Arbor: UMI Dissertation Services, 1998, s. 15. OCLC 222911641. [dostęp 2022-12-22]. (ang.).
- ↑ Wurm 2007 ↓, s. 533.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David E. Mead: The Bungku-Tolaki Languages of South-eastern Sulawesi, Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, seria: Pacific Linguistics D-91. DOI: 10.15144/PL-D91. ISBN 0-85883-473-1. OCLC 38816768. [dostęp 2023-06-02]. (ang.).
- Stephen A. Wurm: Australasia and the Pacific. W: Christopher Moseley (red.): Encyclopedia of the World’s Endangered Languages. Abingdon–New York: Routledge, 2007, s. 425–577. DOI: 10.4324/9780203645659. ISBN 978-0-203-64565-9. OCLC 47983733. (ang.).