Język luhu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6500 (1983)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lcq | ||
| IETF | lcq | ||
| Glottolog | luhu1243 | ||
| Ethnologue | lcq | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język luhu (a. loehoe)[2], także: piru[1], piru-luhu[3] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspach Seram, Boano i Manipa. Według danych z 1983 r. posługuje się nim 6500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wsie Luhutuban, Boano Utara, Waesala, Kaibobu i Kamarian w kabupatenie Seram Bagian Barat[4]. Serwis Ethnologue wyróżnia dialekty: luhu, batu merah, kelang. Dialekty kelang i batu merah są zagrożone wymarciem[1]. Blisko spokrewniony język piru również bywa opisywany jako dialekt[2][5]; w latach 80. XX w. był już prawie wymarły (<10 użytkowników)[6].
Społeczność posługuje się też malajskim ambońskim[1].
Badania nad językiem luhu prowadził Abdullah Payapo, pochodzący ze społeczności Luhu[7]. Powstały dwa opracowania poświęcone temu językowi: Morfologi bahasa Luhu (1980)[8], Sintaksis bahasa Luhu (1981)[9]. Dane z dialektu piru zbierał J.T. Collins w latach 70. XX w.[10]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Luhu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Collins 2003 ↓, s. 256. Cytat: Moreover, Sachse (1919:44) considered Piru and Luhu the two dialects of 'Behasa Loehoe'.
- ↑ James Thomas Collins: The Historical Relationships of the Languages of Central Maluku, Indonesia. University of Chicago, 1982, s. 52. [dostęp 2022-07-31]. (ang.).
- ↑ Bahasa Luhu. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-31)]. (indonez.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 45.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 40.
- ↑ Collins 2022 ↓, s. 152, 164 (przyp. xix).
- ↑ Abdullah Payapo: Morfologi bahasa Luhu. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980. OCLC 69112020. (indonez.).
- ↑ Abdullah Payapo: Sintaksis bahasa Luhu. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981. OCLC 68664515. (indonez.).
- ↑ Collins 2003 ↓, s. 255.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James T. Collins. Language death in Maluku: The impact of the VOC. „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”. 159 (2/3), s. 247–289, 2003. DOI: 10.1163/22134379-90003745. ISSN 0006-2294. OCLC 8637100879. JSTOR: 27868034. (ang.).
- James T. Collins. Language death in Indonesia: a sociocultural pandemic. „Linguistik Indonesia”. 40 (2), s. 141–164, luty 2022. DOI: 10.26499/li.v40i2.347. ISSN 0215-4846. OCLC 9584948491. (ang.).
- Russel A. Loski, Gail M. Loski: Lexicostatistic survey of the languages indigenous to West Seram. W: Wyn D. Laidig (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 6: Maluku. Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141. [dostęp 2023-05-21]. (ang.).