Język luhu
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
6500 (1983)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | lcq | ||
| IETF | lcq | ||
| Glottolog | luhu1243 | ||
| Ethnologue | lcq | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język luhu (a. loehoe)[2], także: piru[1], piru-luhu[3] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji, na wyspach Seram, Boano i Manipa. Według danych z 1983 r. posługuje się nim 6500 osób[1].
Jego użytkownicy zamieszkują wsie Luhutuban, Boano Utara, Waesala, Kaibobu i Kamarian w kabupatenie Seram Bagian Barat[4]. Serwis Ethnologue wyróżnia dialekty: luhu, batu merah, kelang. Dialekty kelang i batu merah są zagrożone wymarciem[1]. Blisko spokrewniony język piru również bywa opisywany jako dialekt[2][5]; w latach 80. XX w. był już prawie wymarły (<10 użytkowników)[6].
Społeczność posługuje się też malajskim ambońskim[1].
Badania nad językiem luhu prowadził Abdullah Payapo, pochodzący ze społeczności Luhu[7]. Powstały dwa opracowania poświęcone temu językowi: Morfologi bahasa Luhu (1980)[8], Sintaksis bahasa Luhu (1981)[9]. Dane z dialektu piru zbierał J.T. Collins w latach 70. XX w.[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Luhu, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2022-07-31] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Collins 2003 ↓, s. 256. Cytat: Moreover, Sachse (1919:44) considered Piru and Luhu the two dialects of 'Behasa Loehoe'.
- ↑ James Thomas Collins, The Historical Relationships of the Languages of Central Maluku, Indonesia, University of Chicago, 1982, s. 52 [dostęp 2022-07-31] (ang.).
- ↑ Bahasa Luhu. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-07-31]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-07-31)]. (indonez.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 45.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 40.
- ↑ Collins 2022 ↓, s. 152, 164 (przyp. xix).
- ↑ Abdullah Payapo, Morfologi bahasa Luhu, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1980, OCLC 69112020 (indonez.).
- ↑ Abdullah Payapo, Sintaksis bahasa Luhu, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1981, OCLC 68664515 (indonez.).
- ↑ Collins 2003 ↓, s. 255.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James T. Collins, Language death in Maluku: The impact of the VOC, „Bijdragen tot de Taal-, Land- en Volkenkunde”, 159 (2/3), 2003, s. 247–289, DOI: 10.1163/22134379-90003745, ISSN 0006-2294, OCLC 8637100879, JSTOR: 27868034 (ang.).
- James T. Collins, Language death in Indonesia: a sociocultural pandemic, „Linguistik Indonesia”, 40 (2), 2022, s. 141–164, DOI: 10.26499/li.v40i2.347, ISSN 0215-4846, OCLC 9584948491 (ang.).
- Russel A. Loski, Gail M. Loski, Lexicostatistic survey of the languages indigenous to West Seram, [w:] Wyn D. Laidig (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 6: Maluku, Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141 [dostęp 2023-05-21] (ang.).