Język masiwang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1000 (1989) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bnf | ||
| IETF | bnf | ||
| Glottolog | masi1266 | ||
| Ethnologue | bnf | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język masiwang, także bonfia[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji. Według danych z 1989 roku posługuje się nim 1000 osób[1][2].
Jego użytkownicy zamieszkują obszar nadbrzeżny w pobliżu zatoki Waru w północno-wschodniej części wyspy Seram (kecamatan Bula)[3]. Masiwang to nazwa rzeki, a określenie „bonfia” pochodzi od nazwy jednej z wsi[4]. Sama nazwa „bonfia” ma znaczyć tyle, co „dobra góra”; ich własna tradycja głosi, że przybyli z terenów górskich[3].
W użyciu są także języki malajski amboński i geser-gorom. Odnotowano wręcz, że masiwang jest wypierany przez geser-gorom[5]. Część osób deklaruje dwujęzyczność[6].
Pewne wczesne dane nt. tego języka zebrał C.J.F. Le Cocq d’Armandville (1901, 1982)[7][8].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Masiwang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Loski i Loski 1989 ↓, s. 123.
- ↑ a b Mark Taber (red.), Atlas bahasa tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, s. 71, ISBN 979-8132-90-4, OCLC 40713056 [dostęp 2023-08-07] (indonez.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, przyp. 26, s. 123.
- ↑ Collins 1982 ↓, s. 87.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 124.
- ↑ C.J.F. Le Cocq d’Armandville, Vergelijkende woordenlijst in het Hollandsch, Ceramsch en Alfoersch (Bonfia), „Tijdschrift voor Indische taal-, land- en volkenkunde”, 43, 1901, s. 349–396, OCLC 65823263 [dostęp 2023-08-01] (niderl.).
- ↑ W.A.L. Stokhof, Lia Saleh-Bronkhorst, Alma E. Almanar, Holle lists: vocabularies in languages of Indonesia. Vol. 3/3. Central Moluccas: Seram (III), Haruku, Banda, Ambon (I), Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1982 (Pacific Linguistics D-49; Materials in languages of Indonesia 15), s. 11–54, DOI: 10.15144/PL-D49, ISBN 0-85883-253-4 (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- James T. Collins, Linguistic Research in Maluku: A Report of Recent Field Work, „Oceanic Linguistics”, 21 (1/2), 1982, s. 73–146, DOI: 10.2307/3623155, ISSN 0029-8115, OCLC 6015221068, JSTOR: 3623155 (ang.).
- Russel A. Loski, Gail M. Loski, The Languages Indigenous to Eastern Seram and Adjacent Islands, [w:] Wyn D. Laidig (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 6: Maluku, Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141 [dostęp 2023-08-01] (ang.).