Język masiwang
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1000 (1989) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | bnf | ||
| IETF | bnf | ||
| Glottolog | masi1266 | ||
| Ethnologue | bnf | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język masiwang, także bonfia[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Moluki w Indonezji. Według danych z 1989 roku posługuje się nim 1000 osób[1][2].
Jego użytkownicy zamieszkują obszar nadbrzeżny w pobliżu zatoki Waru w północno-wschodniej części wyspy Seram (kecamatan Bula)[3]. Masiwang to nazwa rzeki, a określenie „bonfia” pochodzi od nazwy jednej z wsi[4]. Sama nazwa „bonfia” ma znaczyć tyle, co „dobra góra”; ich własna tradycja głosi, że przybyli z terenów górskich[3].
W użyciu są także języki malajski amboński i geser-gorom. Odnotowano wręcz, że masiwang jest wypierany przez geser-gorom[5]. Część osób deklaruje dwujęzyczność[6].
Pewne wczesne dane nt. tego języka zebrał C.J.F. Le Cocq d’Armandville (1901, 1982)[7][8].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Masiwang, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Loski i Loski 1989 ↓, s. 123.
- ↑ a b Mark Taber (red.): Atlas bahasa tanah Maluku. Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura, 1996, s. 71. ISBN 979-8132-90-4. OCLC 40713056. [dostęp 2023-08-07]. (indonez.).
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, przyp. 26, s. 123.
- ↑ Collins 1982 ↓, s. 87.
- ↑ Loski i Loski 1989 ↓, s. 124.
- ↑ C. J. F. Le Cocq d’Armandville. Vergelijkende woordenlijst in het Hollandsch, Ceramsch en Alfoersch (Bonfia). „Tijdschrift voor Indische taal-, land- en volkenkunde”. 43, s. 349–396, 1901. OCLC 65823263. [dostęp 2023-08-01]. (niderl.).
- ↑ W. A. L. Stokhof, Lia Saleh-Bronkhorst, Alma E. Almanar: Holle lists: vocabularies in languages of Indonesia. Vol. 3/3. Central Moluccas: Seram (III), Haruku, Banda, Ambon (I). Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1982, s. 11–54, seria: Pacific Linguistics D-49; Materials in languages of Indonesia 15. DOI: 10.15144/PL-D49. ISBN 0-85883-253-4. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- James T. Collins. Linguistic Research in Maluku: A Report of Recent Field Work. „Oceanic Linguistics”. 21 (1/2), s. 73–146, 1982. DOI: 10.2307/3623155. ISSN 0029-8115. OCLC 6015221068. JSTOR: 3623155. (ang.).
- Russel A. Loski, Gail M. Loski: The Languages Indigenous to Eastern Seram and Adjacent Islands. W: Wyn D. Laidig (red.): Workpapers in Indonesian Languages and Cultures. T. 6: Maluku. Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 103–141. [dostęp 2023-08-01]. (ang.).