Język mekwei
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
1200 (1987)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 8a umierający↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | msf | ||
| IETF | msf | ||
| Glottolog | mekw1241 | ||
| Ethnologue | msf | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mekwei (a. menggei, menggwei, mungge, munkei, munggai), także: moi (a. mooi), demenggong-waibron-bano[2][3][4] – język papuaski używany w prowincji Papua w Indonezji, przez grupę ludności na zachód od jeziora Sentani[2]. Należy do rodziny języków nimboran (Nimboran, Grime River)[5][6].
Według danych z 1987 roku mówi nim 1200 osób. Katalog Ethnologue (wyd. 22) podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wsie Kendate, Maribu, Sabron Dosay i Waibrong (kabupaten Jayapura)[1]. Według publikacji Peta Bahasa posługują się nim mieszkańcy wsi Maribu w dystrykcie Sentani Barat[7]. Podobieństwo leksykalne do języka kemtuik wynosi 60%[1][4].
W 2017 roku odnotowano, że zaczął być wypierany przez język indonezyjski[8].
Jest zasadniczo językiem ustnym, bez ugruntowanej tradycji literackiej[9]. Został opisany w postaci krótkiego słownika z tłumaczeniami indonezyjskimi (2017)[10].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mekwei, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Barbara F. Grimes, Richard S. Pittman, Joseph Evans Grimes: Ethnologue: Languages of the World. Wyd. 12. Dallas, Texas: Summer Institute of Linguistics, 1992, s. 578. ISBN 978-0-88312-815-2. OCLC 27019605. (ang.).
- ↑ Vicente Revert Sanz, Beatriz Gallardo Paúls: Glotonimia. Universitat de València, 2001, s. 126. ISBN 978-84-370-4721-8. [dostęp 2022-08-21]. (hiszp.).
- ↑ a b Iribaram, Mariati S i Sihombing 2017 ↓, s. x.
- ↑ Timothy Usher: Grime River. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
- ↑ Timothy Usher: Moi. NewGuineaWorld. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (ang.).
- ↑ Bahasa Mooi. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-21)]. (indonez.).
- ↑ Iribaram, Mariati S i Sihombing 2017 ↓, s. iii.
- ↑ Iribaram, Mariati S i Sihombing 2017 ↓, s. xvi.
- ↑ Iribaram, Mariati S i Sihombing 2017 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Siti Masitha Iribaram, Sitti Mariati S, Neni Sihombing: Kamus dwibahasa, bahasa Mooi-bahasa Indonesia. Heram, Jayapura: Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan, Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Balai Bahasa Papua, 2017. ISBN 978-602-50550-9-6. OCLC 1076370873. [dostęp 2022-08-21]. (indonez.).