Język mori atas
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
14 tys. (1988) | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | mzq | ||
| IETF | mzq | ||
| Glottolog | mori1269 | ||
| Ethnologue | mzq | ||
| BPS | 0537 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język mori atas, także mori zachodni, aikoa – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Środkowy w Indonezji. Według danych z 1988 roku posługuje się nim 14 tys. osób[1][2].
Dzieli się na pięć głównych dialektów: impo, molio’a, molongkuni, ulu uwoi, tambee (ajo, mori południowy)[2][3]. Pomimo częściowej zbieżności nazw nie jest blisko spokrewniony z językiem mori bawah (ze wschodniej gałęzi języków bungku-tolaki)[4]. W 1991 r. ustalono, że mori atas, mori bawah i padoe (mori południowy) to trzy odrębne języki[5]. Mori atas wywarł jednak znaczny wpływ na mori bawah[6].
Pierwotnie był nazywany po prostu „mori”, lecz Holendrzy określali w ten sposób różne grupy językowe regionu. Ostatecznie nazwa ta została przyjęta przez użytkowników mori bawah[7]. Blisko spokrewniony języka tomadino (odnotowany dopiero w 1999 r.) występuje w jednej wsi na terytorium języka bungku. Dane leksykalne sugerują, że jego użytkownicy przybyli z obszaru mori atas, ulegając wpływom bungku[8].
Pod koniec lat 80. XX w. pozostawał w powszechnym użyciu. Duże znaczenie ma także język indonezyjski, zwłaszcza w edukacji, sytuacjach formalnych i komunikacji międzyetnicznej[2][9]. W ośrodkach miejskich języki mori zaczęły być wypierane przez język narodowy[10].
Jest zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Mori Atas, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-16] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c David Mead: Mori Atas. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-05-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-05-13)]. (ang.).
- ↑ Esser 2011 ↓, s. 3.
- ↑ Mead 2005 ↓, s. 683.
- ↑ Karhunen i Vuorinen 1991 ↓, s. 44.
- ↑ Esser 2011 ↓, s. 482.
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 54–55.
- ↑ Mead 1999 ↓, s. 63.
- ↑ Karhunen i Vuorinen 1991 ↓, s. 43–44.
- ↑ Linda A. Magnetti-Barsel: The verb morphology of Mori, Sulawesi. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1994, s. 1, seria: Pacific Linguistics B-111. DOI: 10.15144/PL-B111. ISBN 0-85883-421-9. OCLC 31304724. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- David Mead: Mori Bawah. W: K. Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann (red.): The Austronesian Languages of Asia and Madagascar. London: Routledge, 2005, s. 683–708. DOI: 10.4324/9780203821121. ISBN 978-0-7007-1286-1. OCLC 53814161. (ang.).
- Samuel J. Esser: Phonology and morphology of Mori. David Mead (tłum.). Dallas: SIL International, 2011, seria: SIL e-Books 27. ISBN 978-1-55671-271-5. OCLC 896400977. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
- Marjo Karhunen, Paula Vuorinen: Sociolinguistic survey: Mori and Padoe area (Kecamatan Nuha in South Sulawesi, Kecamatans Mori, Atas, Lembo and Petasia in Central Sulawesi). W: Timothy Friberg (red.): UNHAS-SIL: more Sulawesi sociolinguistic surveys 1987–1991. Ujung Pandang: Summer Institute of Linguistics in cooperation with the Department of Education and Culture, 1991, s. 35–53, seria: Workpapers in Indonesian Languages and Cultures 11. OCLC 221151939. [dostęp 2023-05-13]. (ang.).
- David E. Mead: The Bungku-Tolaki Languages of South-eastern Sulawesi, Indonesia. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, seria: Pacific Linguistics D-91. DOI: 10.15144/PL-D91. ISBN 0-85883-473-1. OCLC 38816768. [dostęp 2023-06-02]. (ang.).