Język nusa laut
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| UNESCO | 5 krytycznie zagrożony↗ | ||
| Ethnologue | 9 drzemiący↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | nul | ||
| IETF | nul | ||
| Glottolog | nusa1245 | ||
| Ethnologue | nul | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język nusa laut (a. nusalaut)[1][2][3] – wymarły język austronezyjski z prowincji Moluki w Indonezji[1]. Był używany na wyspie Nusa Laut (najmniejszej z wysp Lease)[2][4].
W latach 80. XX w. był znany jedynie niektórym osobom w podeszłym wieku[5]; już w latach 70. miał być zachowany fragmentarycznie (wyłącznie w postaci pewnych wspomnień)[3]. W 2006 r. odnotowano liczbę 10 użytkowników[6]. Został wyparty przez lokalny malajski[1].
Odnotowano, że pewna jego znajomość utrzymała się w muzułmańskiej wsi Titawai (albowiem chrześcijańska ludność Moluków w znacznej mierze porzuciła swoje języki etniczne). Nie wiadomo, czy pozostaje w szerszym użyciu, czy też chodzi o jedynie o znajomość pewnej grupy słownictwa i jej zastosowanie w charakterze specjalnego rejestru[7]. Jeszcze w latach 80. XX w. zdołano zebrać listę słownictwa. Jednocześnie publikacje z 1989 i 1991 podają, że wszystkie wsi na wyspie Nusa Laut są chrześcijańskie[5][8].
Był blisko spokrewniony z językiem amahai[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Nusa Laut, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b c Florey 2002 ↓, s. 264.
- ↑ a b Collins 2022 ↓, s. 154.
- ↑ Taber 1996 ↓, s. 40.
- ↑ a b Kotynski 1989 ↓, s. 9.
- ↑ Nusa Laut. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).
- ↑ van Engelenhoven 2002 ↓, przyp. 33, s. 299.
- ↑ Grimes 1991 ↓, przyp. 1, s. 100.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Aone van Engelenhoven, Concealment, Maintenance and Renaissance: language and ethnicity in the Moluccan community in The Netherlands, [w:] David Bradley, Maya Bradley (red.), Language Endangerment and Language Maintenance: An Active Approach, London–New York: RoutledgeCurzon, 2002, s. 272–309, DOI: 10.4324/9781315028811, ISBN 0-7007-1456-1, ISBN 978-1-315-02881-1, ISBN 978-1-136-85271-8, OCLC 50663047 [dostęp 2022-08-26] (ang.).
- James T. Collins, Language death in Indonesia: a sociocultural pandemic, „Linguistik Indonesia”, 40 (2), 2022, s. 141–164, DOI: 10.26499/li.v40i2.347, ISSN 0215-4846, OCLC 9584948491 (ang.).
- Margaret Florey, Community Initiatives towards Language Renewal among Moluccan Migrants in the Netherlands, [w:] David Bradley, Maya Bradley (red.), Language Endangerment and Language Maintenance: An Active Approach, London–New York: RoutledgeCurzon, 2002, s. 257–271, DOI: 10.4324/9781315028811, ISBN 0-7007-1456-1, ISBN 978-1-315-02881-1, ISBN 978-1-136-85271-8, OCLC 1290081641 [dostęp 2022-08-26] (ang.).
- Barbara Dix Grimes, The development and use of Ambonese Malay, [w:] Hein Steinhauer (red.), Papers in Austronesian Linguistics No. 1, Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1991 (Pacific Linguistics A-81), s. 83–123, DOI: 10.15144/PL-A81.83, ISBN 0-85883-402-2, OCLC 646958819 (ang.).
- Edward A. Kotynski, A Lexicostatistic Survey of the Lease Islands, [w:] Wyn D. Laidig (red.), Workpapers in Indonesian Languages and Cultures, t. 6: Maluku, Summer Institute of Linguistics, 1989, s. 1–14 [dostęp 2023-05-21] (ang.).
- Mark Taber (red.), Atlas bahasa tanah Maluku, Ambon: Pusat Pengkajian dan Pengembangan Maluku, Universitas Pattimura / Summer Institute of Linguistics, 1996, ISBN 979-8132-90-4, OCLC 40713056 [dostęp 2023-12-04] (indonez.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Nusa Laut. Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. [dostęp 2023-12-04]. (ang.).