Język sinaugoro

Sinaugoro
Obszar	Prowincja Centralna (Papua-Nowa Gwinea)
Liczba mówiących	18 tys. (2000)
Pismo/alfabet	łacińskie
Klasyfikacja genetyczna
	Języki austronezyjskie; Języki malajsko-polinezyjskie; Grupa centralno-wschodnia; Grupa wschodnia; Języki oceaniczne; Języki zachodniooceaniczne; Języki Papuaskiego Cypla; Języki peryferyjne; Języki centralnopapuaskie; Języki sinagoro-keapara; Język sinaugoro;
Status oficjalny
Ethnologue	5 rozwojowy↗
Kody języka
ISO 639-3	snc
IETF	snc
Glottolog	sina1266
Ethnologue	snc
WALS	sng
W Wikipedii
	Zobacz też: język, języki świata
	Zobacz też: język, języki świata
	Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język sinaugoro (a. sinagoro) – język austronezyjski używany w Prowincji Centralnej w Papui-Nowej Gwinei (dystrykt Rigo, ok. 70 km na południowy wschód od Port Moresby)^[1]. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 18 tys. osób^[2].

Jest silnie zróżnicowany wewnętrznie, dzieli się na dialekty zachodnie i wschodnie, pośród których można wyodrębnić 17 odmian^[3]. Lokalnie wyróżnia się osiem dialektów: sinaugoro (saroa), taboro, boku, kubuli, tubulamo, alepa/omene, balawaia, gwaibo^[1]. W użyciu są też języki motu i hiri motu^[2].

Materiały nt. sinaugoro obejmują opis fonologii (1994)^[4], słownik (1995)^[5] i opracowanie gramatyczne (1999)^[6]. Jest zapisywany alfabetem łacińskim^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b Tauberschmidt 1999 ↓, s. 1.
↑ ^a ^b ^c David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Sinaugoro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
↑ Dutton 1976 ↓, s. 326.
↑ GerhardG. Tauberschmidt GerhardG., HiltrudH. Tauberschmidt HiltrudH., Sinaugoro Phonology, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1994, OCLC 896394980 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
↑ David MichaelD.M. Snyder David MichaelD.M., Sinauḡoro Dictionary, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1995 (Dictionaries of Papua New Guinea 15), ISBN 9980-0-1598-5, OCLC 35816645 [dostęp 2024-02-20] (ang.).
↑ Tauberschmidt 1999 ↓.

Bibliografia

Thomas E. Dutton: Austronesian Languages: Eastern Part of South-Eastern Mainland Papua. W: Stephen A. Wurm (red.): New Guinea area languages and language study. T. 2: Austronesian languages. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1976, s. 321–334, seria: Pacific Linguistics C-39. DOI: 10.15144/PL-C39.321. ISBN 0-85883-131-7. ISBN 0-85883-155-4. OCLC 2565788. (ang.).
Gerhard Tauberschmidt: A Grammar of Sinaugoro: An Austronesian Language of the Central Province of Papua New Guinea. Canberra: Pacific Linguistics, Research School of Pacific and Asian Studies, Australian National University, 1999, seria: Pacific Linguistics C-143. DOI: 10.15144/PL-C143. ISBN 0-85883-490-1. OCLC 43304756. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).

Linki zewnętrzne

Sinaugoro Dictionary. [w:] Languages of Papua New Guinea [on-line]. SIL International. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).

[CITEREFTauberschmidt19991-1] Tauberschmidt 1999 ↓, s. 1.

[Ethnologue-2] David M.D.M. Eberhard David M.D.M., Gary F.G.F. Simons Gary F.G.F., Charles D.Ch.D. Fennig Charles D.Ch.D. (red.), Sinaugoro, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).

[CITEREFDutton1976326-3] Dutton 1976 ↓, s. 326.

[phonology-4] GerhardG. Tauberschmidt GerhardG., HiltrudH. Tauberschmidt HiltrudH., Sinaugoro Phonology, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1994, OCLC 896394980 [dostęp 2024-02-20] (ang.).

[Dictionary-5] David MichaelD.M. Snyder David MichaelD.M., Sinauḡoro Dictionary, Ukarumpa: Summer Institute of Linguistics, 1995 (Dictionaries of Papua New Guinea 15), ISBN 9980-0-1598-5, OCLC 35816645 [dostęp 2024-02-20] (ang.).

[CITEREFTauberschmidt1999-6] Tauberschmidt 1999 ↓.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]