Język tawoyan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
20 tys. (1981)[1] | ||
| Pismo/alfabet | |||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 5 rozwojowy↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | twy | ||
| IETF | twy | ||
| Glottolog | tawo1243 | ||
| Ethnologue | twy | ||
| BPS | 0419 0 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język tawoyan (a. tewoyan), także: tawoyan dayak, taboyan (a. tabojan, tabuyan)[1][2] – język austronezyjski używany w prowincji Borneo Środkowe w Indonezji, przez grupę ludności w kabupatenie Barito Utara[3][4].
Według danych z 1981 roku posługuje się nim 20 tys. osób[1]. Różnice dialektalne nie są zbyt znaczące[3][5]. Tawoyan jest blisko spokrewniony z językiem lawangan, z którym tworzy wspólną grupę w ramach języków barito wschodnich[5][6].
Powszechna jest wielojęzyczność (w użyciu są również języki: indonezyjski, bakumpai, ma’anyan, lawangan i bayan). W tawoyan zaznaczyły się wpływy tych języków. Niemniej odnotowano, że tawoyan ma duży prestiż w samej społeczności i bywa wykorzystywany w różnych sferach życia (również w sytuacjach formalnych)[4].
Został opisany w postaci opracowań z końca XX wieku (1989, 1992)[7][8]. Wcześniej nie był bliżej badany[6]. Tradycja literacka ogranicza się do przekazu ustnego[3]. Bywa zapisywany alfabetem łacińskim[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Tawoyan, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2021-08-19] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ David Dalby, David Barrett, Michael Mann: The Linguasphere Register of the World’s Languages and Speech Communities. T. 2. Hebron: Gwasg Bydiaith / Linguasphere Press, 1999/2000, s. 251. ISBN 0-9532919-0-1. [dostęp 2024-02-20]. (ang.).
- ↑ a b c Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓, s. 1.
- ↑ a b Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓, s. 1.
- ↑ a b Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓, s. 2.
- ↑ a b Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓, s. 2.
- ↑ Ngabut, Turangan i Poerwadi 1989 ↓.
- ↑ Ngabut, Turangan i Mihing 1992 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C. Yus Ngabut, Max Turangan, Petrus Poerwadi, Morfologi dan sintaksis bahasa Tawoyan, Jakarta: Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989, ISBN 979-459-045-2, OCLC 22461462 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).
- C. Yus Ngabut, Max Turangan, Samuel Mihing, Struktur bahasa Tawoyan, Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1992, ISBN 979-459-202-1, OCLC 27858109 [dostęp 2023-10-07] (indonez.).