Języki czibczańskie

Języki czibczańskie – rodzina językowa w Ameryce Środkowej i Południowej. Języki te wywodzą się z pogranicza Hondurasu, Nikaragui i Panamy, ale rozprzestrzeniły się na teren Kolumbii. Charakteryzują się ubogim systemem spółgłoskowym. Pokrewieństwo tej rodziny języków wykazał jako pierwszy kostarykański uczony Adolfo Constenla Umaña.

Klasyfikacja

Północnoczibczańskie

• język pecz (Paya, Taya, Tawka, Seco) – środkowy i północny Honduras

Wotyckie

• język rama – południowo-wschodnia nikaragua
• język woto – Kostaryka (wymarły)
• język maleku (Guatuso) – Kostaryka
• język korobisi – Kostaryka (wymarły)

Istmickie

• język guetar (Hüetar) – Kostaryka
• język bribri (Talamanca) – Kostaryka i Panama
• język kabekar (Talamanca) – Kostaryka
• język boruka (Brunca, Brunka) – Kostaryka
• język czanguena – Kostaryka i Panama
• język teribe (Térraba, Tiribi, Teribe, Norteño, Quequexque, Naso) – Kostaryka i Panama
• język mowere (Move) – centralna Panama
• język ngabere – Kostaryka i Panama
• język buglere (Bokota, Bogotá, Bofota, Bobota, Bukueta, Buglé, Nortenyo, Murire, Sabanero, Veraguas Sabanero) – Panama
• język doraske – Panama
• język kuna – Panama i Kolumbia

Magdalenickie

• język czibcza – wymarły język Muisków, Kolumbia
• język tunebo (U'wa) – Kolumbia
• język damana (Wiwa, Guamaca, Guamaka, Malayo, Arsario, Marocacero, Marocasero, Maracaserro, Sancá, Sanja, Sanka, Huihua) – Kolumbia
• język kankuamo (Atanquez, Atanques) – Kolumbia (wymarły)
• język ichka (Arhuaco, Aruaco, Bintuk, Bíntukua, Bintucua, Ica, Ijka, Ika, Ike, Bíntucua, Bintuk, Bíntukua, Pebu) – Kolumbia
• język kagaba (kogi) – Kolumbia