Języki japońskie
| Obszar | |
|---|---|
| Liczba mówiących |
ok. 120 mln |
| Kody rodziny językowej | |
| Glottolog | japo1237 |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unicode. | |
Języki japońskie[1] (in. języki japoniczne[2]) – rodzina językowa, której zasięg terytorialny jest ograniczony do Wysp Japońskich oraz do diaspory japońskiej.
Klasyfikacja języków japońskich[edytuj | edytuj kod]
Do języków japońskich zaliczają się następujące języki[3]:
- Język japoński
- Języki riukiuańskie (in. język luczuański)
- Język amami-okinawa (in. język północnoriukiuański)
- Język sakishima (in. język południoworiukiuański)
- Język yonaguni
Pochodzenie języków japońskich[edytuj | edytuj kod]
Ewentualne pokrewieństwo języków japońskich z innymi językami świata nie jest ustalone[4]. Istnieją hipotezy lokujące języki koreański oraz języki japońskie w rodzinie języków ałtajskich bądź też wskazujące na mieszane pochodzenie języków japońskich od języków ałtajskich oraz austronezyjskich (z przewagą języków austronezyjskich)[5]. Hipotezy umieszczające języki japońskie w rodzinie języków drawidyjskich „niewiele się zdają mieć z nauką wspólnego”[5].
Zasięg występowania języków japońskich[edytuj | edytuj kod]
Zasięg terytorialny jest ograniczony do Wysp Japońskich oraz do diaspory japońskiej, której największe skupisko występuje na terenie Stanów Zjednoczonych (ok. 1 mln)[1]. Językami japońskimi posługuje się około 120 mln osób[1] (w tym około 900 tys. językami riukiuańskimi[3]).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Majewicz 1989 ↓, s. 54.
- ↑ Aleksandra Jarosz: Wybrane elementy opisu języka miyako-riukiuańskiego. W: Verba et imagines Iaponiae. Nowe trendy i kierunki badań w polskiej japonistyce w 5. rocznicę powołania studiów japonistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Red. Adam Bednarczyk, Marcelina Leśniczak, Wojciech J. Nowak. Toruń: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2014, s. 447–457, seria: Japonica Toruniensia 3. ISBN 978-83-231-3484-8.
- ↑ a b Majewicz 1989 ↓, s. 55.
- ↑ Majewicz 1989 ↓, s. 54–56.
- ↑ a b Majewicz 1989 ↓, s. 56.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alfred F. Majewicz, Języki świata i ich klasyfikowanie, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1989, ISBN 83-01-08163-5, OCLC 749247655 (pol.).