Przejdź do zawartości

Jānis Daliņš

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jānis Daliņš
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 listopada 1904
Valmiera

Data i miejsce śmierci

11 czerwca 1978
Melbourne

Wzrost

180 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Łotwa
Igrzyska olimpijskie
srebro Los Angeles 1932 lekkoatletyka
(chód na 50 km)
Mistrzostwa Europy
złoto Turyn 1934 chód na 50 km

Jānis Daliņš (ur. 5 listopada 1904 w Valmiera, zm. 11 czerwca 1978 w Melbourne[1]) – łotewski lekkoatleta chodziarz, wicemistrz olimpijski i mistrz Europy.

Startował w chodzie na 50 kilometrów. Na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles zdobył srebrny medal w tej konkurencji. Był to pierwszy medal olimpijski dla Łotwy[1]. Daliņš zwyciężył także w pierwszych mistrzostwach Europy w 1934 rozgrywanych w Turynie[2]. Na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie[1] i na mistrzostwach Europy w 1938 w Paryżu nie ukończył chodu[3].

Uciekając przed radziecką inwazją na Łotwę w 1940 Daliņš zabrał swą rodzinę (żonę Ellę, synów Ivarsa i Jānisa oraz córkę Rudite) do Australii. Przebywał najpierw w obozie dla uchodźców Bonegilla w stanie Wiktoria. Później pracował jako cieśla w miejscowości Benalla w tym stanie, uczestnicząc w odbudowie domów w powojennej Australii. Potem przeniósł się do Melbourne. Doczekał się siedmiorga wnuków.

Sukcesy Daliņša sprawiły, że chód sportowy stał się popularnym sportem na Łotwie. Dwóch Łotyszy zdobyło także medale olimpijskie w chodzie na 50 kilometrów: Adalberts Bubenko na igrzyskach w Berlinie i Aigars Fadejevs na igrzyskach w 2000 w Sydney.

Daliņš, który jest uważany za najlepszego sportowca przedwojennej Łotwy, do tej pory jest tam znaną postacią. Stadion w jego rodzinnym mieście Valmiera nosi jego imię. Powiedzenie Ak, kaut man Daliņa kājas būtu (Och, gdybym miał(a) nogi Daliņša), pierwotnie tytuł piosenki z lat 30., jest ciągle popularne na Łotwie.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Jānis Dāliņš [online], olympedia.org [dostęp 2020-06-30] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 487 [dostęp 2020-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 449 [dostęp 2020-06-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).