Przejdź do zawartości

Jacek Jacenty Tomaszewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek (Jacenty) Tomaszewski
„Sław”, „Wyrwidąb”, „Świt”, „Jamontt”
major major
Data i miejsce urodzenia

18 października 1895
Uniejów

Data i miejsce śmierci

29 września 1939
Szack

Przebieg służby
Lata służby

1914–1939

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

27 pułk piechoty
Pułk KOP „Sarny”
Batalion KOP „Krasne”
Batalion KOP „Dawidgródek”

Stanowiska

d-ca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Medal Niepodległości Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Srebrny Wawrzyn Akademicki

Jacek (Jacenty) Tomaszewski (ur. 18 października 1895 w Uniejowie, zm. 29 września 1939 pod Szackiem) – major Wojska Polskiego, uczestnik I wojny światowej, wojny polsko-bolszewickiej i kampanii wrześniowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 18 października 1895 w Uniejowie, syn Antoniego i Władysławy z d. Anczykowska[1], późniejszy mieszkaniec Praszki[2]. Uczeń Szkoły Handlowej w Wieluniu[1]. Maturę zdał w 1922 przy Szkole Podchorążych w Bydgoszczy[1]. Należał do POW oddział w Praszcze od 15 września 1915. Ukończył szkołę podoficerską i szkołę podchorążych POW w Grześlakach[1]. Z zawodu był gorzelanym[1]. Brał udział w rozbrajaniu żołnierzy niemieckich w listopadzie 1918 w okolicach Złoczewa, Sieradza i Burzenina[1].

Od 24 grudnia 1918 żołnierz 7 kompanii II batalionu 27 pułku piechoty, późniejszy żołnierz zawodowy. Uczestnik wojny polsko–bolszewickiej na froncie wołyńskim. Późniejszy dowódca 3 kompanii w I batalionie 27 pułku piechoty. Ranny w walce 29 lipca 1920 nad Stochodem[1]. Awans do stopnia kapitana otrzymał 1 stycznia 1928[3]. Z 27 pp został przeniesiony do KOP 25 marca 1931. W KOP zajmował stanowiska m.in. oficera wyszkolenia w Pułk KOP „Sarny”, dowódcy kompanii ckm w Batalion KOP „Krasne” i dowódcy batalionu KOP „Dawidgródek”[3][2]. Mianowany majorem 19 marca 1939[4]. Ranny 29 września w bitwie pod Szackiem, po której dostaje się do niewoli. W tym samym dniu zamordowany przez żołnierzy rosyjskich. Pochowany na cmentarzu w Szacku[4].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g Mastalski 2020 ↓, s. 561.
  2. a b c Książek 2008 ↓, s. 108.
  3. a b Mastalski 2020 ↓, s. 562.
  4. a b c d e f g h Mastalski 2020 ↓, s. 563.
  5. Nowicki 1929 ↓, s. 26.
  6. M.P. z 1931 r. nr 218, poz. 296 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  7. M.P. z 1936 r. nr 261, poz. 461 „za krzewienie czytelnictwa”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]