Przejdź do zawartości

Jacek Wiąckowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jacek Przemysław Wiąckowski
Data i miejsce urodzenia

18 czerwca 1931
Przemyśl

Data i miejsce śmierci

23 marca 2000
Warszawa

profesor
Specjalność: chemia
Alma Mater

Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu

Uczelnia

Politechnika Warszawska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Jacek Przemysław Wiąckowski (ur. 18 czerwca 1931 w Przemyślu, zm. 23 marca 2000 w Warszawie) – polski chemik. Sferą jego zainteresowania była technologia chemiczna, ochrona radiologiczna, technika izotopów promieniotwórczych, ochrona środowiska, profilaktyka pożarowa, ratownictwo chemiczne oraz zarządzanie ryzykiem.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Został absolwentem Uniwersytetu Poznańskiego (1953). Naukę kontynuował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu (doktor nauk rolniczo-leśnych 1960), Politechnice Krakowskiej (doktor nauk technicznych 1969).

W 1954 został członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

W latach 1953–1963 pracował w Instytucie Technologii Drewna w Poznaniu. W latach 1963–1965 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w Katedrze Fizyki i Studium Technologii Izotopów Promieniotwórczych. Jednocześnie w latach 1963–1969 kierował Pracownią Badań Izotopowych Akademii Rolniczej w Krakowie. Od 1969 był docentem.

W latach 1969–1972 był pełnomocnikiem ds. siarki Ministerstwa Przemysłu Chemicznego.

Był dyrektorem naczelnym Centralnego Laboratorium Kopalnych Surowców Chemicznych (1969–1970), zajmował również kierownicze stanowisko w Zakładach Przemysłu Siarkowego „Siarkopol” w Machowie k. Tarnobrzega (1970–1972).

Następnie kontynuował karierę naukową. Kierował Zespołem Profilaktyki Pożarowej (1972–1974), a następnie Zakładem Ochrony Przeciwpożarowej w Szkole Głównej Służby Pożarniczej. Współpracował z Wydziałem Pożarniczym w Lund (Szwecja). Był założycielem i prezesem Komitetu Naukowo-Technicznego Naczelnej Organizacji Technicznej ds. Zabezpieczeń Przeciwpożarowych i Przeciwwybuchowych.

Od 1974 r. był profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora[1] i został profesorem zwyczajnym Szkoły Głównej Służby Pożarniczej.

Zmarł 23 marca 2000 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera HV-1-5)[2]. Jego grób znajduje się też na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu[3].

Grób na cmentarzu wojskowym na Powązkach
Grób na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu

Badania

[edytuj | edytuj kod]
  • chemia i technologia organiczna,
  • wpływ izotopów promieniotwórczych na przemysłowe zastosowanie w kierunku uszlachetniania i automatyzacji procesów produkcyjnych,
  • badania ekologiczne, związane ze sprawami szkodliwego działania przemysłu na ośrodki miejskie sąsiadujące z tym przemysłem, *problemy wprowadzania nowych metod wytwarzania i organizacji produkcji,
  • ochrona przeciwpożarowa.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]

Profesor Wiąckowski był autorem 197 publikacji naukowych, m.in.:

  • Z badań nad chromatograficzną identyfikacją frakcji olejowej smół drzewnych oraz kondensacji tej frakcji, „Prace Instytutu Technologii Drewna” 1960, R II, zeszyt. I, (29);
  • Zastosowanie izotopów promieniotwórczych w przemyśle drzewnym 1966,
  • Konserwacja drewna zabytkowego i użytkowego metodą polimeryzacji radiacyjnej, Zeszyt Naukowy WSR w Krakowie, 1967,
  • Badania zmierzające do opracowania pasów dymo- i pyłochłonnych celem ograniczenia rozchodzenia się pyłów i dymów siarki po okolicy kopalni siarki w Grzybowie 1968,
  • Zabezpieczenie przeciwpożarowe w przemyśle maszynowym 1980.

Nagrody i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Prof. dr hab. inż. Jacek Przemysław Wiąckowski, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2009-08-03].
  2. Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  3. Jacek Prus Wiąckowski. cmentarzeprzemysl.pl. [dostęp 2023-04-19].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]