Jacek Wiąckowski

Jacek Przemysław Wiąckowski

Data i miejsce urodzenia	18 czerwca 1931 Przemyśl
Data i miejsce śmierci	23 marca 2000 Warszawa
profesor
Specjalność: chemia
Alma Mater	Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Uczelnia	Politechnika Warszawska
Odznaczenia

Jacek Przemysław Wiąckowski (ur. 18 czerwca 1931 w Przemyślu, zm. 23 marca 2000 w Warszawie) – polski chemik. Sferą jego zainteresowania była technologia chemiczna, ochrona radiologiczna, technika izotopów promieniotwórczych, ochrona środowiska, profilaktyka pożarowa, ratownictwo chemiczne oraz zarządzanie ryzykiem.

Życiorys

Został absolwentem Uniwersytetu Poznańskiego (1953). Naukę kontynuował na Wydziale Rolniczo-Leśnym Akademii Rolniczej w Poznaniu (doktor nauk rolniczo-leśnych 1960), Politechnice Krakowskiej (doktor nauk technicznych 1969).

W 1954 został członkiem Polskiego Towarzystwa Chemicznego.

W latach 1953–1963 pracował w Instytucie Technologii Drewna w Poznaniu. W latach 1963–1965 pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, w Katedrze Fizyki i Studium Technologii Izotopów Promieniotwórczych. Jednocześnie w latach 1963–1969 kierował Pracownią Badań Izotopowych Akademii Rolniczej w Krakowie. Od 1969 był docentem.

W latach 1969–1972 był pełnomocnikiem ds. siarki Ministerstwa Przemysłu Chemicznego.

Był dyrektorem naczelnym Centralnego Laboratorium Kopalnych Surowców Chemicznych (1969–1970), zajmował również kierownicze stanowisko w Zakładach Przemysłu Siarkowego „Siarkopol” w Machowie k. Tarnobrzega (1970–1972).

Następnie kontynuował karierę naukową. Kierował Zespołem Profilaktyki Pożarowej (1972–1974), a następnie Zakładem Ochrony Przeciwpożarowej w Szkole Głównej Służby Pożarniczej. Współpracował z Wydziałem Pożarniczym w Lund (Szwecja). Był założycielem i prezesem Komitetu Naukowo-Technicznego Naczelnej Organizacji Technicznej ds. Zabezpieczeń Przeciwpożarowych i Przeciwwybuchowych.

Od 1974 r. był profesorem nadzwyczajnym Politechniki Warszawskiej. W 1990 r. uzyskał tytuł profesora i został profesorem zwyczajnym Szkoły Głównej Służby Pożarniczej.

Zmarł 23 marca 2000 w Warszawie, został pochowany na cmentarzu wojskowym na Powązkach (kwatera HV-1-5). Jego grób znajduje się też na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu.

Grób na cmentarzu wojskowym na Powązkach

Grób na cmentarzu komunalnym Zasanie w Przemyślu

Badania

• chemia i technologia organiczna,
• wpływ izotopów promieniotwórczych na przemysłowe zastosowanie w kierunku uszlachetniania i automatyzacji procesów produkcyjnych,
• badania ekologiczne, związane ze sprawami szkodliwego działania przemysłu na ośrodki miejskie sąsiadujące z tym przemysłem, *problemy wprowadzania nowych metod wytwarzania i organizacji produkcji,
• ochrona przeciwpożarowa.

Wybrane publikacje

Profesor Wiąckowski był autorem 197 publikacji naukowych, m.in.:

• Z badań nad chromatograficzną identyfikacją frakcji olejowej smół drzewnych oraz kondensacji tej frakcji, „Prace Instytutu Technologii Drewna” 1960, R II, zeszyt. I, (29);
• Zastosowanie izotopów promieniotwórczych w przemyśle drzewnym 1966,
• Konserwacja drewna zabytkowego i użytkowego metodą polimeryzacji radiacyjnej, Zeszyt Naukowy WSR w Krakowie, 1967,
• Badania zmierzające do opracowania pasów dymo- i pyłochłonnych celem ograniczenia rozchodzenia się pyłów i dymów siarki po okolicy kopalni siarki w Grzybowie 1968,
• Zabezpieczenie przeciwpożarowe w przemyśle maszynowym 1980.

Nagrody i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Złota Odznaka Ochotniczej Straży Pożarnej
• Nagroda Ministra Przemysłu Chemicznego – pięciokrotnie
• Nagroda Ministra Górnictwa i Energetyki – 1968
• Nagroda Ministra Spraw Wewnętrznych

Bibliografia

• Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Janusz Kapuścik; Marek Halawa; Bożenna Frankowska; Anna Koc; Edyta Kostrzewa (red.). T. 4: S-Ż. Warszawa: Ośrodek Przetwarzania Informacji, 2002, s. 641. ISBN 83-905295-7-2. OCLC 749224752.