Jan Czapla (oficer)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Czapla
Jan Czaplo
Ilustracja
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

12 czerwca 1893
Lida

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1920
Borkowo

Przebieg służby
Lata służby

1912–1920

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

1 Syberyjski Pułk Piechoty

Stanowiska

dowódca batalionu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
bitwa o Borkowo

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława II klasy (Imperium Rosyjskie) Cesarski i Królewski Order Świętego Stanisława III klasy (Imperium Rosyjskie) Order Świętej Anny IV klasy (Imperium Rosyjskie)

Jan Czapla vel Czaplo (ur. 12 czerwca 1893 w Lidzie, zm. 14 sierpnia 1920 pod Borkowem[1]) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 12 czerwca 1893 w Lidzie, w rodzinie Juliana i Weroniki z Arlukiewiczów[2]. W 1912 wstąpił do Wileńskiej Szkoły Wojskowej[3]. 1 października 1914 został mianowany podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1914[4] i wcielony 3. kompanii 148 batalionu rezerwowego. 7 stycznia 1915 został przeniesiony do 204 pułku piechoty (ros. 204-й пехотный Ардагано-Михайловский полк), należącego do 51 Dywizji Piechoty. W jego szeregach walczył na frontach I wojny światowej. 1 czerwca 1915 pod Jarosławiem został kontuzjowany w lewą nogę i głowę, a następnie leczony w Kijowie[5][4]. 12 marca 1916 został ranny w głowę[5][4]. Absolwent Akademii Sztabu Generalnego w Piotrogrodzie. Awansował na porucznika i sztabskapitana[6].

Od lipca 1918 walczył w szeregach 1 Pułku Strzelców Polskich im. Tadeusza Kościuszki.

W 1919 powrócił do kraju. Walczył na froncie polsko-bolszewickim. Poległ 14 sierpnia 1920 dowodząc I batalionem 1 Syberyjskiego pułku piechoty w czasie bitwy o Borkowo[7], gdy na czele nielicznego oddziału ochotników zdobył w walce na bagnety umocnione pozycje nieprzyjaciela. Za czyn ten odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu „Virtuti Militari”[8]. 23 października 1920 został pośmiertnie zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920, jako oficer byłej 5 Dywizji Strzelców Polskich w stopniu majora, w piechocie, w grupie oficerów byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[9].

Był kawalerem, bezdzietnym[10].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Lista strat 1934 ↓, s. 120, jako Jan Czaplo.
  2. a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. Kolekcja ↓, s. 2, 4.
  4. a b c Именной список штаб и обер-офицерам и классным чиновникам 204-го пехотного Ардагано-Михайловского полка в порядке старшинства. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-01-04]. (ros.).
  5. a b Kolekcja ↓, s. 4.
  6. a b c d Чапля Иван Юльевич. [w:] Памяти героев Великой войны 1914–1918 [on-line]. Управление Министерства обороны Российской Федерации по увековечению памяти погибших при защите Отечества. [dostęp 2024-01-04]. (ros.).
  7. Dindorf-Ankowicz 1929 ↓, s. 35-36, jako mjr Jan Czaplo.
  8. a b Polak (red.) 1991 ↓, s. 28.
  9. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 41 z 27 października 1920 roku, s. 1086, jako Jan Czaplo.
  10. Kolekcja ↓, s. 2.
  11. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 2 kwietnia 1921 roku, s. 611, jako Jan Czaplo.
  12. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227, jako ś.p. mjr Jan Czaplo.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]