Jan Ekiert

Jan Ekiert

Data i miejsce urodzenia	1907 Kombornia
Data i miejsce śmierci	1993 Paryż
Narodowość	polska
Dziedzina sztuki	malarstwo
Epoka	postimpresjonizm, abstrakcjonizm

Jan Ekiert (ur. 1907 w Komborni, zm. 20 kwietnia 1993 w Paryżu) − polski malarz postimpresjonistyczny i abstrakcjonistyczny,

Wychowywał się w sierocińcu oo. Michalitów w Miejscu Piastowym, tam poznawał malarstwo za sprawą ucznia Jana Matejki, Jana Narcyza Korybuta Daszkiewicza. 19 września 1939 dostał się do niewoli i w czasie II wojny światowej przebywał w obozach jenieckich. Po wojnie trafił do Francji gdzie studiował m.in. w Académie de la Grande Chaumière. Był związany z Paryżem i emigracją powojenną. Jego prace były często wystawiane w paryskich galeriach. W 1962 roku został wyróżniony nagrodą paryskiej Kultury. Miał pracownię w Montmartre. W 1984 współpracę z nim nawiązało Muzeum Historyczne w Sanoku, które organizowało jego wystawy, a w 1985 artysta przekazał placówce wiele swoich prac. Ponadto obecnie jego prace znajdują się we francuskich i polskich kolekcjach (m.in. Muzeum Sztuki w Łodzi, Muzeum Narodowe Ziemi Przemyskiej w Przemyślu).

Jego żoną była także malarka, Eleonora Reinhold (zm. 1984).

Reprodukcje prac Jana Ekierta wydrukowano w tomiku poezji Janusza Szubera pt. Śniąc siebie w obcym domu z 1997.

Bibliografia

• Wiesław Banach. Kiedy artysta odchodzi.... „Tygodnik Sanocki”. Nr 7 (90), s. 10-11, 19 maja 1993. 
• Biogram na stronie dylag.pl