Jan Jerzy Ostermann

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Jerzy Ostermann
Johann Georg von Ostermann
Janus Gyórgy Ostermann
Data i miejsce urodzenia

9 września 1781
Pressburg

Data i miejsce śmierci

16 marca 1866
Lwów

Odznaczenia
Medal Waleczności (Austro-Węgry)

Jan Jerzy Ostermann baron de Ostermann; niem. Johann Georg von Ostermann[1]; węg. Janus Gyórgy Ostermann (ur. 9 września 1781 w Pressburgu, zm. 16 marca 1866 we Lwowie)[2] – c. k. wojskowy i urzędnik.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem Georga von Ostermanna (ur. 1743 w Sternberg in der Neumark, zm. 1828 w Pressburgu) z matki Anny Christiny von Radkovics, urodzonej w Pressburgu[3]. Służył w armii Arcyksięstwa Austriackiego w stopniu majora. Podczas wojny w 1897 (tzw. wyzwoleńczej) na obszarze Tyrolu został odznaczony Medalem Waleczności[4].

W pierwszej dekadzie XIX wieku został zatrudniony w C. K. Guberni Krajowej we Lwowie: do 1806 jako akcesista biurowy[5], a do około 1808 był tam koncypistą gubernialnym[6]. Następnie pracował w urzędzie c. k. cyrkułu bukowińskiego z siedzibą w Czerniowcach: od około 1808 jako komisarz trzeciej kategorii[7], w tym charakterze od około 1812 do około 1815 był eksponowany do Suczawy[8], następnie nadal był w urzędzie cyrkułu jako komisarz trzeciej kategorii do około 1817[9], potem jako komisarz drugiej kategorii około 1817/1818[10].

Następnie był sekretarzem gubernialnym w C. K. Guberni Krajowej we Lwowie od około 1818 do około 1825[11].

Z tego stanowiska, ze względu znakomitych zasług, został mianowany w styczniu 1826 na urząd naczelnika (starosty) c. k. cyrkułu sanockiego[12], który sprawował z tytułem radcy gubernialnego[4] (niem. Gubernial-Rath / Kreishauptmann[13]) do grudnia 1846[14]. W 1846 pełnił urząd starosty podczas rzezi galicyjskiej i powstania krakowskiego[15]. 25 lutego 1846 przekazał do Gubernium Krajowego informację o upadku powstania na Sanocczyźnie[16]. W tym roku kierowany przez niego cyrkuł sanocki przedstawił obszerną listę uczestników konspiracji, z których niektórzy byli następnie osądzeni i skazani na wyroki więzienia[17].

W marcu 1854 został mianowany zwierzchnikiem cyrkułu (niem. Kreisvorosteher) w Stanisławowie[18][19]. Uzyskał tytuł radcy namiestnictwa.

W 1807 ożenił się z Francuzką Karoliną Joanną von Godeffroy, córką Benjamina von Godeffroy (właściciel majątku Sieniczno[20][21] i dzierżawca tzw. starostwa rabsztyńskiego). Miał trzy córki[13], dwóch synów: Maurycego (ur. 1809[22], określany także jako Moryc, a ze względu na urząd ojca mianowany starościcem[23]) i Ernesta, którzy w 1831 walczyli w powstaniu listopadowym[13]. Maurycy Ostermann, student czwartego roku na kierunku prawo[23], brał udział w powstaniu w szeregach 2 pułku ułanów[24], 5 pułku ułanów i zginął w bitwie pod Rogoźnicą 29 sierpnia 1831[25][13]. Namówił on do udział w powstaniu swojego przyjaciela, Jana Granatowskiego, późniejszego autora pamiętnika[23].

Jan Jerzy Ostermann zmarł 16 marca 1866 we Lwowie na wycieńczenie[4][26]. Został pochowany na cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie. Na nagrobku została umieszczona inskrypcja w języku węgierskim.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W wydaniach Szematyzmów z drugiej dekady XIX wieku określany jako Georg Ostermann.
  2. ↑ Johann Svoboda. Die Theresianische Militär-akademie zu Wiener-Neustadt und ihre Zöglinge: 1755-1837.
  3. ↑ Markus Krzoska, Isabel Röskau-Rydel . Stadtleben und Nationalität: ausgewählte Beiträge zur Stadtgeschichtsforschung in Ostmitteleuropa im 19. und 20. Jahrhundert. 2006
  4. ↑ a b c Verschiedenes. „Innsbrucker Nachrichten”. Nr 71, s. 654, 28 marca 1866. (niem.). 
  5. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1806. Lwów: 1806, s. 39.
  6. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1807. Lwów: 1807, s. 37.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1808. Lwów: 1808, s. 40.
  7. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1809. Lwów: 1809, s. 85.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1812. Lwów: 1812, s. 74.
  8. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1813. Lwów: 1813, s. 87.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1815. Lwów: 1815, s. 78.
  9. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1816. Lwów: 1816, s. 89.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1817. Lwów: 1817, s. 98.
  10. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1818. Lwów: 1818, s. 116.
  11. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1819. Lwów: 1819, s. 93.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1820. Lwów: 1820, s. 100.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1822. Lwów: 1822, s. 108.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1823. Lwów: 1823, s. 93.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1824. Lwów: 1824, s. 91.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1825. Lwów: 1825, s. 85.
  12. ↑ Austrya. „Gazeta Korrespondenta Warszawskiego y Zagranicznego”. Nr 18, s. 174, 31 stycznia 1826. 
    •Beförderungen, Versetzungen, Pensionirungen, Auszeichnungen. „Österreichisches Bürgerblatt für Verstand, Herz und gute Laune”. Nr 11, s. 2, 6 lutego 1826. (niem.). 
  13. ↑ a b c d Fastnacht, Granatowski 1971 ↓, s. 209.
  14. ↑ Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1826. Lwów: 1826, s. 83.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1827. Lwów: 1827, s. 103.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1828. Lwów: 1828, s. 6.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1830. Lwów: 1830, s. 35.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1831. Lwów: 1831, s. 34.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1832. Lwów: 1832, s. 30.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1833. Lwów: 1833, s. 50.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1834. Lwów: 1834, s. 44.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1835. Lwów: 1835, s. 40.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1836. Lwów: 1836, s. 42.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1837. Lwów: 1837, s. 41.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1838. Lwów: 1838, s. 43.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1839. Lwów: 1839, s. 46.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1840. Lwów: 1840, s. 46.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1841. Lwów: 1841, s. 47.
    •Schematismus der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1843. Lwów: 1843, s. 54.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1844. Lwów: 1844, s. 61.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1845. Lwów: 1845, s. 54.
    •Provinzial Handbuch der Königreiche Galizien und Lodomerien für das Jahr 1846. Lwów: 1846, s. 52.
    •Stadtleben und Nationalität. 2006.; "Ostermann, kk Gubernial - Secretär in Galizien, zum Kreishauptmanne in Sanok" [w:] Zeitschrift für österreichische Rechtsgelehrsamkeit und politische Gesetzkunde. Vincenz August Wagner.
    •Tomasz Opas: W czasach zaborów i niewoli. Zagadnienia ustrojowe. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 340-341. ISBN 83-86077-57-3.
  15. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Sanockie w r. 1846 (wspomnienie w sześćdziesiątą rocznicę wypadków). Lwów: 1906, s. 7.
  16. ↑ Tomasz Opas: W czasach zaborów i niewoli. Życie publiczne. W: Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 330. ISBN 83-86077-57-3.
  17. ↑ Józef Białynia Chołodecki: Sanockie w r. 1846 (wspomnienie w sześćdziesiątą rocznicę wypadków). Lwów: 1906, s. 10-16.
  18. ↑ Amtlicher Theil. „Innsbrucker Nachrichten”. Nr 63, s. 1, 17 marca 1854. (niem.). 
  19. ↑ Amtlicher Theil. „Vereinigte Laibacher Zeitung”. Nr 63, s. 271, 17 marca 1854. (niem.). 
  20. ↑ Markus Krzoska, Isabel Röskau-Rydel . Stadtleben und Nationalität: ausgewählte Beiträge zur Stadtgeschichtsforschung in Ostmitteleuropa im 19. und 20. Jahrhundert. 2006 str. 76
  21. ↑ Fastnacht, Granatowski 1971 ↓, s. 209. Adam Fastnacht podał, że J.J. Ostermann był żonaty prawdopodobnie z Polką.
  22. ↑ Onufry Hieronim Kunaszowski: Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania. Lwów: 1880, s. 46.
  23. ↑ a b c Fastnacht, Granatowski 1971 ↓, s. 177.
  24. ↑ Fastnacht, Granatowski 1971 ↓, s. 178, 198, 209.
  25. ↑ Onufry Hieronim Kunaszowski: Życiorysy uczestników Powstania Listopadowego : zebrane na pamiątkę obchodu jubileuszowego pięćdziesięcioletniej rocznicy tego powstania. Lwów: 1880, s. 46-47.
  26. ↑ Spis osób we Lwowie zmarłych, a w dniach następujących zameldowanych. „Dziennik Urzędowy do Gazety Lwowskiej”, s. 4, Nr 96 z 26 kwietnia 1866. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Jerzy_Ostermann&oldid=73621100”