Jan Kanty Iłowiecki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Kanty Iłowiecki
kanonik gnieźnieński
kanonik poznański
prałat poznański
Herb duchownego
Kraj działania

Korona Królestwa Polskiego

Data śmierci

1801

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki

Prezbiterat

po 1756

Bazylika prymasowska Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Gnieźnie.

Jan Kanty Maksymilian Iłowiecki herbu Ostoja (zm. 1801) – kanonik gnieźnieński i poznański, prałat poznański, absolwent Akademii Krakowskiej, doktor obojga praw, proboszcz w Sośnicy.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Należał do heraldycznego rodu Ostojów (Mościców). Przodkowie Iłowieckiego wywodzili się z Iłówca w Wielkopolsce. Jego rodzina była wymieniana przez Bartosza Paprockigo[1] i Kaspra Niesieckiego[2].

Był synem Stanisława i Heleny Gądkowskiej h. Korab. Studiował na Akademii Krakowskiej, gdzie uzyskał dyplom doktora obojga praw w roku 1764. Tego roku został też kanonikiem poznańskim. Był proboszczem w Sośnicy. W roku 1771 został kanonikiem gnieźnieńskim. Dnia 11 lutego 1788 roku obrano go prałatem kanclerzem poznańskim. W roku 1797 podarował kapitule gnieźnieńskiej z własnych środków 4000 zł. Zmarł w sędziwym wieku dnia 14 czerwca 1801 roku w Gnieźnie[3].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
  2. K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
  3. J. Korytkowski, Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, Gniezno 1883, t. II, s. 191-193.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • B. Paprocki, Herby rycerstwa polskiego przez Bartosza Paprockiego zebrane i wydane r. p. 1584, wydanie Kazimierza Józefa Turowskiego, Kraków 1858, s. 367-373.
  • K. Niesiecki, Herbarz polski, wyd. J.N. Bobrowicz, Lipsk 1839-1845, t. IV, s. 403.
  • A. Boniecki, Herbarz polski, Warszawa 1889-1913, t. VIII, s. 50-51.
  • S. Uruski, Rodzina. Herbarz szlachty polskiej, Warszawa 1904-1931, t. V, s. 259-260.
  • Teki Dworzaczka, Biblioteka Kórnicka, PAN.
  • Słownik historyczno-geograficzny ziem polskich w średniowieczu, praca zborowa pod red. T. Jurka, IHPAN 2010-2019, Poznań, część II, s. 1-2 (hasło: Iłowiec Mały), s. 2-6 (hasło: Iłowiec Wielki).
  • J. Korytkowski, Prałaci i kanonicy katedry metropolitalnej gnieźnieńskiej od roku 1000 aż do dni naszych. Podług źródeł archiwalnych, Gniezno 1883, t. II, s. 191-193.