Jan Ludwik Strzesz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Ludwik Strzesz
Data i miejsce urodzenia

1610
Jodłówka

Data i miejsce śmierci

29 kwietnia 1678
Chełmża

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

Jan Ludwik Strzesz, (Strzeż), ur. 1610 w Jodłówce, zm. 29 kwietnia 1678 w Chełmży, archidiakon chełmiński.

Pochodził z drobnej szlachty małopolskiej, kształcił się w Akademii Krakowskiej, a następnie studiował prawo w Padwie, gdzie był asesorem nacji polskiej. Edukację uwieńczył doktoratem obojga praw. W 1658 został prepozytem sanockim. W 1665 r. z nominacji bpa Andrzeja Olszowskiego został kanonikiem chełmińskim, najpierw jako penitencjarz, potem jako kustosz, a od 1677 jako archidiakon chełmiński. W latach 1665-1678 proboszcz i archiprezbiter chełmiński. Od 1669 r. był audytorem generalnym diecezji, reprezentując ordynariusza, a od 1677 wikariuszem in spiritualibus i oficjałem generalnym biskupstwa. Aktywnie włączył się w życie diecezji, reprezentując stanowisko bpa Andrzeja Olszowskiego, uporządkował wiele spraw gospodarczych, włączył się też w tworzenie seminarium duchownego w Chełmnie. Jego najważniejszym dziełem było przeprowadzenie w latach 1667-1672 wizytacji biskupstwa, której akta posiadają znaczą wartość źródłową. W latach 1668-1669 i 1671 był deputatem do Trybunału Głównego Koronnego.

W 1667 r. otrzymał godność sekretarza królewskiego i w tej roli wielokrotnie reprezentował podkanclerzego koronnego bpa A. Olszowskiego w sprawach dotyczących Prus Królewskich i miasta Torunia, przyczyniając się także do reformy ustrojowej tego miasta.

Wydał drukiem panegiryk żałobny po śmierci królowej Cecylii Renaty: Maeror Europeus in Funere Serenissimae Caeciliae Renatae Reginae Poloniarum, Cracoviae 1644[1] oraz kazanie które wygłosił podczas przekazywania benedyktynkom kościoła św. Jakuba w Toruniu: Mowa Kościelna Przy Odebraniu Kościoła Toruńskiego, Jakuba Świętego, ... przez I.M.X. Jana Ludwika Strzesza, kustosza katedralnego, ... IKM sekretarza wyprawiona, Kraków 1667[2].

W czasie swojej działalności w diecezji chełmińskiej dał się poznać jako bibliofil. Posiadał on pokaźną bibliotekę, którą w testamencie przekazał w znacznej części toruńskim jezuitom.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Bibliografia Estreichera | Bibliografia Staropolska [online], www.estreicher.uj.edu.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).
  2. Bibliografia Estreichera | Bibliografia Staropolska [online], www.estreicher.uj.edu.pl [dostęp 2017-11-24] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • A. Mańkowski, Prałaci i kanonicy katedralni chełmińscy, Toruń 1928, s.203-204.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]