Jan Rutkowski (pułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Rutkowski
Szymon, Simon
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

24 lutego 1900
Chlewiska

Data i miejsce śmierci

15 lutego 1984
Wrocław

Przebieg służby
Siły zbrojne

Brygady Międzynarodowe
Wojsko Polskie

Jednostki

XIII Brygada

Stanowiska

szef Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego

Główne wojny i bitwy

Hiszpańska wojna domowa
II wojna światowa

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Order Krzyża Grunwaldu III klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Złoty Orderu Virtuti Militari
Krzyż Wojenny 1939–1945 ze złotą gwiazdą (Francja)
Order Partyzanckiej Gwiazdy I klasy

Jan Rutkowski, ps. „Szymon”, „Simon” (ur. 24 lutego 1900 w Chlewiskach, zm. 15 lutego 1984 we Wrocławiu) – dąbrowszczak, pułkownik Wojska Polskiego, szef Głównego Zarządu Informacji WP.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Buł synem robotnika folwarcznego w majątku Platerów. W wieku 19 lat wyemigrował do Francji, gdzie pracował jako górnik. W 1922 wstąpił do Francuskiej Partii Komunistycznej. Za działalność w niej był trzykrotnie więziony. W 1936 udał się do Hiszpanii i walczył w Brygadach Międzynarodowych. Pełnił m.in. funkcje komisarza politycznego kompanii i batalionu oraz szefa kontrwywiadu XIII Brygady. W czasie walk był czterokrotnie ranny. Po zakończeniu walk został internowany we Francji i osadzony w obozach: Gurs i Vernet. Przebywał w nich do kwietnia 1941. Następnie działał we francuskim ruchu oporu. Aresztowany przez Gestapo w grudniu 1942. W kwietniu 1943 został osadzony w obozie koncentracyjnym Mauthausen-Gusen. Potem więziony w Leib-Pass (na pograniczu Chorwacji i Austrii), Auschwitz-Birkenau i ostatecznie w Buchenwaldzie, z którego uwolnili go Amerykanie na początku kwietnia 1945.

Po wyzwoleniu został dyrektorem w Państwowym Urzędzie Repatriacyjnym. W okresie od grudnia 1945 do maja 1947 był szefem Głównego Zarządu Informacji Wojska Polskiego. Następnie objął stanowisko sekretarza Komitetu Wojewódzkiego PPR we Wrocławiu. Później pracował w aparacie partyjnym PZPR. W 1957 odszedł na emeryturę.

Napisał wspomnienia zatytułowane „Czas walki, klęsk i zwycięstwa. Wspomnienia dąbrowszczaka”, które w 1980 wydane zostały przez Ossolineum.

Zmarł 15 lutego 1984 we Wrocławiu, pochowany 20 lutego 1984 na cmentarzu Osobowickim (pole 79-Aleja Zasłużonych-2)[1].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ZCK we Wrocławiu - wyszukiwarka grobów [online], groby.cui.wroclaw.pl [dostęp 2023-07-14].
  2. M.P. z 1945 r. nr 55, poz. 124 „za bohaterskie zasługi w bojach z niemieckim faszyzmem na polach Hiszpanii w latach 1936–1939”.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Władysław Tkaczew, Powstanie i działalność organów Informacji Wojska Polskiego w latach 1943–1948. Kontrwywiad wojskowy, Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994, s. 18, ISBN 83-11-08272-3, OCLC 69484327.
  • Jan Zamojski, Rutkowski Jan, [w:] Polski Słownik Biograficzny.