Przejdź do zawartości

Janina Duda (1918–2018)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Janina Duda
Bluma Perelmut
podpułkownik SB podpułkownik SB
Data i miejsce urodzenia

24 grudnia 1918
Białystok

Data śmierci

3 listopada 2018

Przebieg służby
Siły zbrojne

partyzantka radziecka
Urząd Bezpieczeństwa

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
walki z podziemiem antykomunistycznym

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Partyzancki Srebrny Medal „Zasłużonym na Polu Chwały” Medal „Partyzantowi Wojny Ojczyźnianej” II klasy (ZSRR) Medal „Za Zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941-1945”
Grób Janiny i Teodora Dudów na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Janina Duda z domu Żurek (ur. 24 grudnia 1918 w Białymstoku jako Bluma Perelmut[1], zm. 3 listopada 2018[2]) – polska partyzantka pochodzenia żydowskiego, funkcjonariuszka aparatu bezpieczeństwa publicznego[1], podpułkownik w stanie spoczynku[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w rodzinie żydowskiej, jako córka Leona i Estery z domu Lapidus[3]. W czasie II wojny światowej działała w sowieckiej partyzantce. W czerwcu 1944 została zrzucona wraz z oddziałem kpt. Teodora Dudy za linię frontu na teren Lubelszczyzny[4]. Od września 1944 była kierownikiem sekretariatu Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Lublinie. W okresie od 1 września 1944 do 1 kwietnia 1947 brała udział w zwalczaniu antykomunistycznego podziemia[1]. W 1946 poślubiła swojego wcześniejszego dowódcę Teodora Dudę. Należała do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4]. W późniejszym okresie piastowała między innymi funkcję kierownika kancelarii gabinetu ministra bezpieczeństwa publicznego oraz naczelnika sekretariatu departamentu II Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Służbę zakończyła w stopniu majora[1][4].

W 2000 jej zdjęcie znalazło się na okładce książki prof. Mirosława Piotrowskiego pt. Ludzie bezpieki w walce z Narodem i Kościołem[4].

Zmarła 3 listopada 2018 i została pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie[2] (kwatera D37-1-18)[5].

Wybrane odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2018-11-13]. (pol.).
  2. a b c d Janina Duda. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-13]. (pol.).
  3. Janina Duda. centropa.org. [dostęp 2018-11-13]. (pol.).
  4. a b c d Pani pułkownik przyleciała z nieba. lublin.wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-13]. (pol.).
  5. Wyszukiwarka cmentarna --- Warszawskie cmentarze [online] [dostęp 2019-11-14] (pol.).
  6. a b c d e f g h Elżbieta Zawacka (red.): Słownik Biograficzny Kobiet Odznaczonych Orderem Wojennym Virtuti Militari. Toruń: Archiwum i Muzeum Pomorskie AK i Wojskowej Służby Polek, 2004, s. 150-152. ISBN 83-88693-03-4.
  7. Życie Partii”, nr 5 (543), 8 marca 1989, s. 20.