Jawanologia
Jawanologia[1] – dziedzina orientalistyki zajmująca się językiem jawajskim we wszystkich etapach jego rozwoju, klasyczną i współczesną literaturą jawajską, historią i kulturą Jawajczyków oraz islamem jawajskim. Jest jedną z pochodnych dziedzin indonezystyki i związana jest również z malaistyką oraz austronezystyką.
Do pionierów światowej jawanologii zalicza się badaczy zachodnich (zwłaszcza holenderskich), takich jak Wilhelm von Humboldt, Jan Gonda, Petrus J. Zoetmulder, Hendrik Kern, Herman Neubronner van der Tuuk i Theodoor Gautier Thomas Pigeaud[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Klimiuk 2014 ↓, s. 210.
- ↑ Tsuchiya 1990 ↓, s. 89.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Maciej Klimiuk, Bibliografia polskich i polskojęzycznych publikacji z zakresu studiów indonezjanistycznych i malaistycznych (1913–2013), [w:] Piotr Bachtin, Maciej Klimiuk (red.), Azja i Afryka: inność - odmienność - różnorodność, Warszawa: Uniwersytet Warszawski, Wydział Orientalistyczny, 2014, s. 209–232, ISBN 978-83-903188-8-2, OCLC 907398592.
- Kenji Tsuchiya, Javanology and the Age of Ranggawarsita: An Introduction to Nineteenth-Century Javanese Culture, [w:] Takashi Shiraishi (red.), Reading Southeast Asia, Ithaca: Southeast Asia Program, Cornell University, 1990 (Translation series 1), s. 75–108, DOI: 10.7591/9781501718922-005, ISBN 0-87727-400-2, ISBN 978-1-5017-1892-2, OCLC 22892509, JSTOR: 10.7591/j.ctv1nhn8c.7 (ang.).