Jean-Claude Malgoire
 Jean-Claude Malgoire, 2015 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Jean-Claude Malgoire (ur. 25 listopada 1940 w Awinionie[1][2][3], zm. 14 kwietnia 2018 w Paryżu[4]) – francuski dyrygent i oboista.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
W latach 1957–1960 studiował w Konserwatorium Paryskim[1], gdzie jego nauczycielami byli Pierre Bajeux, Roland Lamorlette i Étienne Baudo[3]. Studia ukończył z I nagrodą w klasie oboju i muzyki kameralnej[1][3]. W 1967 roku dołączył do Orchestre de Paris, gdzie grał na rożku angielskim[3]. W 1968 roku zdobył I nagrodę na Międzynarodowym Konkursie Muzycznym w Genewie[1][3]. Założył zespoły La Grande Écurie et la Chambre du Roy (1966) i Florilegium Musicum de Paris (1970), specjalizujące się w wykonawstwie muzyki dawnej[2]. Od 1981 roku był dyrektorem Atelier Lyrique w Tourcoing[1][2][3]. Odznaczony Orderem Sztuki i Literatury w stopniu oficera (2005)[5].
Specjalizował się w wykonawstwie muzyki barokowej z wykorzystaniem autentycznych instrumentów z epoki, przywrócił na sceny dzieła Jeana-Baptiste’a Lully’ego i Jeana-Philippe’a Rameau[2]. Wykonywał też muzykę współczesną, poprowadził prawykonanie opery Philippe’a Hersanta Les visites espacées (1982)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 4 Levy–Pisa. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2247. ISBN 0-02-865529-X.
- ↑ a b c d e Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 6. Część biograficzna m. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2000, s. 50. ISBN 83-224-0656-8.
- ↑ a b c d e f The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 543–544. ISBN 0-674-37299-9.
- ↑ Renaud Machart: Jean-Claude Malgoire, hautboïste et chef d’orchestre, est mort. lemonde.fr, 2018-04-14. [dostęp 2021-01-22]. (fr.).
- ↑ Nominations dans l'ordre des Arts et Lettres de janvier 2005. culture.gouv.fr. [dostęp 2021-03-22]. (fr.).