Jednostki atomowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jednostki atomowe – system jednostek w którym wiele wielkości fizycznych związanych ze strukturą atomową materii wyraża się jako ich proste wielokrotności.

Wielkości – stałe fizyczne lub ich kombinacje – stanowiące podstawę systemu jednostek atomowych:

Oprócz nich wykorzystuje się inne stałe fizyczne, jak:

Jednostki atomowe[edytuj | edytuj kod]

  • promień Bohra (jednostka długości atomowej) (Bohr) ≈ 0,529177249(24)·10−10 m
  • – jednostka szybkości ≈ 2,18769142(10)·106 m/s
  • – jednostka energii (Hartree) ≈ 4,3597482(26)·10−18 J ≈ 27,2113845(23) eV
  • – jednostka czasu ≈ 2,418884326555(53)·10−17 s
  • – jednostka magnetycznego elementu dipolowego (magneton Bohra) ≈ 9,2740154(31)·10−24 J/T
  • – jednostka elektrycznego elementu dipolowego ≈ 8,4783579(26)·10−30 C·m

Zastosowanie jednostek atomowych[edytuj | edytuj kod]

Ze względu na fakt, że w jednostkach jednostki te są używane w fizyce atomowej oraz fizyce ciała stałego, gdzie najczęściej używane wielkości wyrażone w jednostkach atomowych są bliskie jedności. Dodatkowo w rachunkach we wzorach analitycznych można podczas obliczeń pominąć

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]