Jerzy Banach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Banach
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

15 sierpnia 1922
Kraków

Data i miejsce śmierci

8 kwietnia 2005
Kraków

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: ikonografia polskiej sztuki nowożytnej
Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Sztuki i Literatury (Francja)

Jerzy Banach (ur. 15 sierpnia 1922 w Krakowie, zm. 8 kwietnia 2005 tamże) – polski historyk sztuki.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Adama, pochodzącego z Krzeszowic doktora prawa i radcy prawnego policji, oraz Heleny z domu Niewolkiewicz[1]. Uczęszczał do Liceum im. Nowodworskiego w Krakowie. W czasie II wojny światowej pracował w antykwariacie, po wojnie podjął studia w dziedzinie historii sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Studia ukończył w 1950 roku, po czym podjął pracę w Muzeum Historii Wawelu, które zostało połączone z Państwowymi Zbiorami Sztuki na Wawelu. Kierujący muzeum Jerzy Szablowski polecił Banachowi zorganizowanie działu ikonografii[2].

Banach pracował na Wawelu jako kustosz i sekretarz wydawnictwa do 31 maja 1958 roku. 15 kwietnia 1959 roku rozpoczął pracę w Muzeum – Zamku w Łańcucie. W 1963 roku został nominowany na stanowisko dyrektora Muzeum Narodowego w Krakowie[2]. W muzeum tym pracował przez niemal 40 lat, w tym 11 lat jako dyrektor[3].y

Wydana w 1965 roku praca Ikonografia Krakowa pozwoliła mu na uzyskanie stopnia doktora na Uniwersytecie Jagiellońskim. Stopień doktora habilitowanego uzyskał na tej samej uczelni, na podstawie rozprawy „Herkules polonus. Studium z ikonografii sztuki nowożytnej”[3].

Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz francuskim Orderem Sztuki i Literatury. W 1999 r. otrzymał Nagrodę Miasta Krakowa w dziedzinie kultury i sztuki[2].

Zmarł w 2005 roku, został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[2].

Ożeniony z Marianną Turaj, nie miał dzieci. Jego tablica pamiątkowa znajduje się w Fundacji im. Brata Alberta w Radwanowicach, którą wspierał materialnie[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, Ludzie dobrzy jak chleb, Kraków 2010, s. 129, ISBN 978-83-929708-9-7.
  2. a b c d Janina Skorupska. JERZY BANACH (1922-2005). „Muzealnictwo”. 46 (2005). s. 240–244. ISSN 0464-1086. (pol.). 
  3. a b Jerzy Banach. [w:] Encyklopedia Krakowa [on-line]. [dostęp 2022-07-30]. (pol.).
  4. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, dz. cyt., s. 130.