Przejdź do zawartości

Jerzy IV (katolikos Ormian)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy IV
Grigor Kerestedżian
Katolikos Wszystkich Ormian
Ilustracja
Kraj działania

Imperium Osmańskie

Data i miejsce urodzenia

5 lipca 1813
Konstantynopol

Data i miejsce śmierci

6 grudnia 1882
Eczmiadzyn

Miejsce pochówku ?
Katolikos wszystkich Ormian
Okres sprawowania

1866-1882

Wyznanie

przedchalcedońskie

Kościół

Apostolski Kościół Ormiański

Śluby zakonne

do 1844

Prezbiterat

1841

Sakra biskupia

1848

Wybór patriarchy

1866

Sukcesja apostolska
Data konsekracji

1848

Jerzy IV, imię świeckie Grigor Kerestedżian (ur. 5 lipca 1813 w Konstantynopolu, zm. 6 grudnia 1882 w Wagharszapacie) – biskup Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego, w latach 1866-1882 Katolikos Wszystkich Ormian.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył liceum Żarangaworac w Konstantynopolu. Święcenia kapłańskie w Apostolskim Kościele Ormiańskim przyjął w wieku dwudziestu dwóch lat. W 1841 otrzymał godność wardapeta. Od 1844 kierował diecezją Bursy, zaś w 1848 został wyświęcony na biskupa[1].

17 października 1858 został wybrany na ormiańskiego patriarchę Konstantynopola. Na katedrze tej pozostał przez niecałe dwa lata, musiał z niej odejść w kwietniu 1860, gdyż nie godził się z wieloma artykułami nowej konstytucji Imperium Osmańskiego, w której redagowaniu brał udział. W październiku 1861 powrócił na katedrę Brusy. W 1866 został wybrany na Katolikosa Wszystkich Ormian[1].

Angażował się w rozwój ormiańskiego szkolnictwa w Imperium Osmiańskim. W 1867 utworzył w Eczmiadzynie komisję, która miała zadbać o otwarcie szkoły w każdej miejscowości, w której żyli Ormianie. Siedem lat później otworzył seminarium duchowne w Eczmiadzynie, któremu nadano następnie jego imię. Z jego inicjatywy rozpoczęto wydawanie ormianoznawczego miesięcznika "Ararat", otwarto przy katedrze w Eczmiadzynie muzeum, unowocześniono miejscową drukarnię, uporządkowano zbiory ormiańskich rękopisów. W 1879 wzniósł kościół na miejscu pochówku Mesropa Masztoca[1].

Opowiadał się przeciwko zmianom w ormiańskiej doktrynie i praktyce liturgicznej. W 1866 w liście pasterskim stwierdzał, że nauczanie Apostolskiego Kościoła Ormiańskiego nie powinno być modyfikowane, a językiem liturgicznym Kościoła winien pozostać klasyczny język ormiański (grabar); posługiwanie się językiem nowoormiańskim - aszcharabarem - dopuszczał jedynie w homiliach i pouczeniach[1]. Uporządkował wykorzystywane w Kościele księgi liturgiczne z zapisami pieśni kościelnych. Na jego zaproszenie teoretyk muzyki N. Taszczian upowszechnił ormiańską notację nutową opracowaną w 1813[1]. Jerzy IV gromadził ormiańskie pieśni i melodie liturgiczne, wydając je następnie w cyklu ksiąg liturgicznych publikowanych w latach 1874-1878. Na urzędzie pozostał do śmierci w 1882[1]. W okresie sprawowania przez niego urzędu Eczmiadzyn stał się jednym z najważniejszych centrów ormiańskiego ruchu niepodległościowego, którym pozostał także w latach następnych[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f A. Arewasztian: Geworg IV. Prawosławnaja Encikłopiedija, 2010. [dostęp 2015-03-25]. (ros.).
  2. R. P. Adalian: Historical Dictionary of Armenia. Scarecrow Press, 2010, s. 301-302.