Przejdź do zawartości

Jerzy Rokossowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Rokossowski
ilustracja
kapitan pilot kapitan pilot
Data urodzenia

3 listopada 1900

Data i miejsce śmierci

24 marca 1931
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Formacja

Lotnictwo Wojska Polskiego

Jednostki

21 pułk piechoty „Dzieci Warszawy”
6 pułk lotniczy

Stanowiska

adiutant pułku
dowódca eskadry

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Srebrny Krzyż Zasługi (II RP)

Jerzy Rokossowski (ur. 3 listopada 1900, zm. 24 marca 1931 w Warszawie[1]) – kapitan pilot lotnictwa Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 3 listopada 1900. 2 lutego 1916 wstąpił do Legionów Polskich. Od 9 czerwca do 30 września 1916 walczył na froncie wołyńskim. Był ranny pod Optową. W marcu 1917 był w Komisariacie Werbunkowym do WP w Piotrkowie i przedstawiony do odznaczenia Krzyżem Wojskowym Karola[2].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Wziął udział w walkach podczas wojny polsko-bolszewickiej.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Departamencie I Broni Głównych i Wojsk Taborowych Ministerstwa Spraw Wojskowych, a jego oddziałem macierzystym był 5 pułk piechoty Legionów[3]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 1551. lokatą w korpusie oficerów piechoty[4]. W latach 1923–1924 pełnił służbę w 21 pułku piechoty w Warszawie[5][6].

Później został przeniesiony do lotnictwa wojskowego. 24 października 1925 został adiutantem 6 pułku lotniczego we Lwowie[7]. 3 maja 1926 został awansowany na kapitana ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925 i 28. lokatą w korpusie oficerów aeronautycznych[8]. Od 16 grudnia 1926 do 1930 w tym pułku dowodził 61 eskadrą lotniczą[9][10][11].

24 marca 1931 w Warszawie popełnił samobójstwo[12]. 28 marca 1931 został pochowany na cmentarzu ewangelickim w Warszawie[13] (aleja 23, grób 24)[14][a].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  1. 26 marca 1931 w Dzienniku Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych ogłoszono przeniesienie kapitana Rokossowskiego z 6 pułku lotniczego we Lwowie do Departamentu Aeronautyki Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[15][16].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 267.
  2. Żołnierze Niepodległości ↓.
  3. Spis oficerów 1921 ↓, s. 39.
  4. Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 98.
  5. Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 185, 435.
  6. Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 174, 377.
  7. Dziesięciolecie 1935 ↓, s. 30.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 18 z 3 maja 1926 roku, s. 131.
  9. Dziesięciolecie 1935 ↓, s. 42.
  10. Pawlak 1989 ↓, s. 348-349.
  11. Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 536, 551.
  12. Tragiczna śmierć kapitana pilota. Choroba utrudniająca służbę, popchnęła go do samobójstwa. „Polska Zbrojna”. Nr 84, s. 6, 1931-03-26. Warszawa. .
  13. Nekrolog. „Robotnik”. Nr 118, s. 2, 27 marca 1931. PPS. 
  14. Jerzy Rokossowski. wawamlynarska.grobonet.com. [dostęp 2021-05-15].
  15. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 115.
  16. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 284.
  17. M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  18. M.P. z 1929 r. nr 123, poz. 303 „za zasługi na polu wyszkolenia wojska”.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]