Jerzy Rudlicki
Jerzy Stanisław Rudlicki (ur. 14 marca 1893, zm. 18 sierpnia 1977) – polski pilot, inżynier i konstruktor lotniczy.
Życiorys
W 1909 roku wykonał pierwsze loty szybowcowe. Jako pilot brał udział w I wojnie światowej w rosyjskim oraz francuskim lotnictwie. W 1921 odznaczony Krzyżem Walecznych[1]. W połowie lat 20. XX wieku został kierownikiem biura konstrukcyjnego i pełnił funkcję głównego konstruktora w firmie Plage i Laśkiewicz w Lublinie produkującej samoloty. W Lublinie zaprojektował wiele typów samolotów wojskowych oraz cywilnych. Pod jego kierownictwem skonstruowano 11 prototypów samolotów. Miały one oznaczenie zaczynające się od R - pierwszej litery nazwiska konstruktora. Były to samoloty rozpoznawcze: Lublin R VIII, R X oraz R XII, a także samolot torpedowy R IX.[2]W okresie międzywojennym opracował pierwsze w kraju wciągane podwozie. W latach 1928-1931 wynalazł usterzenie motylkowe (tzw. Usterzenie Rudlickiego), które zostało opatentowane w 1930 roku (patent nr 15938) i przetestowane w jego prototypowych konstrukcjach - m.in. w Lublin R.XIII). Po 1939 roku podjął pracę w USA, gdzie m.in. rozwinął koncepcję wyrzutnika bomb opracowaną przez innego przedwojennego polskiego wynalazcę Władysława Świąteckiego. Jego modyfikacja tej konstrukcji została wykorzystana w konstrukcji wyrzutnika przeznaczonego do bombardowań powierzchniowych z dużej wysokości, które zastosowane były w bombowcach amerykańskich B-17 Flying Fortress[3].
- ↑ Rozkaz Ministra Spraw Wojskowych L. 1987 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 39, poz. 1831)
- ↑ Zdzisław Brodzki, "Lotnictwo" Wyd. Naukowo Techniczne, W-wa 1979 ISBN 8320400058
- ↑ Jerzy B. Cynk, "Tajemnica wyrzutników Świąteckiego", "Skrzydlata Polska" nr. 5/6, 1973