Lublin R.VIII
Lublin R.VIII | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ |
samolot rozpoznawczo-bombowy |
Konstrukcja |
dwupłat o konstrukcji mieszanej, podwozie – stałe (kołowe lub pływakowe) |
Załoga |
2 (pilot, obserwator) |
Historia | |
Data oblotu |
marzec 1928 |
Lata produkcji | |
Wycofanie ze służby | |
Liczba egz. |
6 |
Dane techniczne | |
Napęd |
patrz tabela |
Moc |
patrz tabela |
Wymiary | |
Rozpiętość |
17 m |
Długość |
patrz tabela |
Wysokość |
patrz tabela |
Powierzchnia nośna |
76,40 m² |
Masa | |
Własna |
patrz tabela |
Startowa |
patrz tabela |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
patrz tabela |
Prędkość przelotowa |
patrz tabela |
Prędkość wznoszenia |
patrz tabela |
Pułap |
patrz tabela |
Zasięg |
patrz tabela |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy Vickers kal. 7,69 mm (stały, zsynchronizowany – pilota) 2 karabiny maszynowe Lewis kal. 7,69 mm (ruchome, sprzężone – obserwatora) 300 kg bomb (w wyrzutnikach pod płatem dolnym) | |
Użytkownicy | |
Polska | |
Rzuty | |
Lublin R.VIII – polski samolot liniowy (rozpoznawczo-bombowy) oraz wodnosamolot z okresu międzywojennego, produkcji zakładów Plage i Laśkiewicz budujących samoloty pod oznaczeniem Lublin.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Na początku lat dwudziestych XX wieku opracowano w Polsce koncepcję lotnictwa liniowego. Do jego zadań należało rozpoznanie sił przeciwnika, bombardowanie i współpraca z własnymi jednostkami na pierwszej linii frontu.
W 1927 roku inż. Jerzy Rudlicki z Zakładów Mechanicznych Plage i Laśkiewicz w Lublinie opracował wspólnie z inż. Jerzym Dąbrowskim i inż. Antonim Uszackim projekt samolotu liniowego, który został oznaczony jako Lublin R.VIII. 14 grudnia 1927 roku podpisano umowę z lotnictwem wojskowym na budowę trzech prototypów tego samolotu.
Pierwszy prototyp oznaczony jako R.VIII/1 został zbudowany już 8 lutego 1928 roku, ale z powodu opóźnienia dostawy francuskiego silnika Farman 12WL oblotu dokonano dopiero w marcu 1928 roku[1]. Po próbach w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa (IBTL) w Warszawie uzyskał on pozytywną opinię z zaleceniem, aby zastosować mocniejszy silnik.
W związku z zaleceniami IBTL, zakupiono we Francji mocniejszy silnik Lorraine-Dietrich 18Kd. Został w niego wyposażony drugi prototyp, oznaczony jako R.VIII/2. Został on oblatany w lipcu 1928 roku[1]. Wykazywał dobre własności pilotażowe i stał się wzorcem do budowy samolotu seryjnego.
13 marca 1929 roku podpisano umowę z lotnictwem wojskowym na budowę 4 seryjnych samolotów Lublin R.VIII a. Pierwszy z tych samolotów wyposażony był w silnik Lorraine-Dietrich (podobnie jak prototyp R.VIII/2) a trzy następne w nowy silnik Hispano-Suiza. Wszystkie samoloty zostały zbudowane w pierwszej połowie 1930 roku.
Samoloty te zostały poddane badaniom w Instytucie Badań Technicznych Lotnictwa, w trakcie których jeden z nich został rozbity. Pozostałe przekazano do jednostek lotniczych. Pomimo dobrego uzbrojenia i wytrzymałości konstrukcji, stwierdzono, że nie spełnia on oczekiwań. Pełne osiągi uzyskiwane były tylko przy minimalnym obciążeniu i ograniczonym zasięgu. Wady te spowodowały, że lotnictwo wojskowe zrezygnowało z dalszych zakupów tego samolotu.
Dyrekcja Zakładów Mechanicznych Plage i Laśkiewicz nie zrezygnowała jednak. Jeszcze w kwietniu 1930 roku zwróciła się do Kierownictwa Marynarki Wojennej z ofertą przebudowy samolotu Lublin R.VIII a na wodnosamolot pływakowy. W 1931 Marynarka Wojenna po zapoznaniu się z ofertą zamówiła w zakładach 4 wodnosamoloty. Umowę podpisano 26 lutego 1932 roku.
W 1932 roku zbudowano pierwszy z nich, wyposażony w silnik Lorraine-Dietrich. Nosił on oznaczenie R.VIII bis. Następne dwa, wyposażone w silnik Hispano-Suizo, nosiły oznaczenie R.VIII ter. Czwarty został rozebrany na części zamienne. Wodnosamoloty Lublin R.VIII czasami są również nazywane Lublin R.VIII hydro.
Z powodu rozpoczęcia budowy samolotów Lublin R.XIII, w 1932 roku zrezygnowano z dalszego rozwoju tej konstrukcji. Łącznie z prototypami wyprodukowano 6 samolotów Lublin R.VIII wszystkich odmian[1].
W 2015 roku z dna Zatoki Puckiej wydobyto pozostałości wodnosamolotu Lublin R.VIIIter/hydro o numerze bocznym 803[2]. Część szkieletu, silnik i śmigło można obejrzeć w Muzeum MDLOT w Pucku.
Użycie w lotnictwie polskim
[edytuj | edytuj kod]Samoloty Lublin R.VIII były budowane dla polskiego lotnictwa wojskowego oraz lotnictwa Marynarki Wojennej. W lotnictwie wojsk lądowych używano ich w zasadzie tylko do lotów ćwiczebnych. Dwa samoloty w wersji pływakowej, użytkowane były przez Morski Dywizjon Lotniczy w Pucku do roku 1938. W I Eskadrze Dalekiego Rozpoznania stosowano je do zadań rozpoznawczych i bombardowania. Następnie zostały przeniesione do eskadry szkolno-treningowej, gdzie przetrwały do 1939 roku. Samoloty zostały zniszczone 8 września 1939 roku, przez lotnictwo niemieckie, w rejonie Chałup na Półwyspie Helskim.
Samoloty Lublin R.VIII wykorzystywano także w sporcie lotniczym. Prototyp R.VIII/2 wziął udział w sierpniu 1928 roku w II Locie Małej Ententy i Polski, uzyskując dobrą opinię i zajmując najlepsze miejsce wśród polskich załóg[1]. W 1930 roku, w kolejnym Locie Małej Ententy i Polski, wzięły udział dwa samoloty R.VIIIa i R.VIII/2[1]. Samolot pilotowany przez H. Skrzypińskiego zajął w nim 7. miejsce, a drugi samolot pilotowany przez E. Wyrwickiego – 9.
Opis konstrukcji
[edytuj | edytuj kod]Samolot Lublin R.VIII był dwumiejscowym samolotem o konstrukcji mieszanej w układzie dwupłata.
Kadłub drewniany o konstrukcji kratownicowej. Kadłub przy silniku kryty blachą duralową, a dalej kryty sklejką. Z przodu kadłuba znajdował się silnik rzędowy, za nim zbiornik paliwa z urządzeniem do jego szybkiego opróżniania w razie wybuchu pożaru. Za zbiornikiem paliwa znajdowała się odkryta kabina pilota osłonięta z przodu wiatrochronem. Bezpośrednio za nią znajdowała się również odkryta kabina obserwatora wyposażona w obrotnicę dla dwóch sprzężonych karabinów maszynowych. Na końcu kadłuba umieszczono drewniane usterzenie klasyczne kryte płótnem.
Płaty miały konstrukcję drewnianą, dwudźwigarową i kryte były płótnem. Komora płatów połączona była dwiema parami równoległych słupków i usztywniona cięgnami i taśmami stalowymi. Lotki znajdowały się tylko na górnym płacie.
Podwozie w wersji lądowej było klasyczne stałe z płozą ogonową. W wersji wodnosamolotu podwozie stanowiły dwa pływaki metalowe wielogrodziowe firmy Short przymocowane do płata dolnego wieloma zastrzałami z rur stalowych. Każdy z pływaków miał wyprofilowane dno i ster wodny.
Napęd samolotu stanowił silnik rzędowy, śmigło metalowe dwułopatowe.
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]Wersja | R.VIII/1 | R.VIII/2 | R.VIII a | R.VIII bis | R.VIII ter |
Silnik rzędowy | Farman 12WL o mocy 550 KM (404 kW) |
Lorraine-Dietrich 18Kd o mocy 650 KM (478 kW) |
Hispano-Suiza 12Lb o mocy 650 KM (478 kW) |
Lorraine-Dietrich 18Kd o mocy 650 KM (478 kW) |
Hispano-Suiza 12Lb o mocy 650 KM (478 kW) |
Rozpiętość [m] | 17,00 | 17,00 | 17,00 | 17,00 | 17,00 |
Długość [m] | 10,92 | 11,12 | 11,12 | 12,06 | 12,06 |
Wysokość [m] | 4,50 | 4,50 | 4,50 | 5,33 | 5,33 |
Powierzchnia nośna [m²] | 76,40 | 76,40 | 76,40 | 76,40 | 76,40 |
Masa własna [kg] | 2000 | 2200 | 2457 | 2919 | 2790 |
Masa całkowita (w locie) [kg] | 3550 | 4200 | 3500 | 4300 | 4170 |
Prędkość maksymalna [km/h] | 180 | 220 | 225 | 200 | 205 |
Prędkość przelotowa [km/h] | ? | ? | 200 | 175 | 180 |
Prędkość wznoszenia [m/s] | ? | ? | 5,25 | 3,50 | 3,80 |
Pułap [m] | 6000 | 6800 | 5770 | 4000 | 4200 |
Zasięg [km] | 900 | 1550 | 600 z dodatkowym zbiornikiem 1720 |
800 | 800 |
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Morgała 2003 ↓, s. 123-124.
- ↑ Bartosz Gondek Historyczna sensacja i awantura o samolot z dna zatoki. "To piractwo archeologiczne"
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Tomasz Jerzy Kowalski: Godło i barwa w lotnictwie polskim 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0616-0.
- Andrzej Morgała: Samoloty w polskim lotnictwie morskim. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1985, s. 144-147. ISBN 83-206-0478-8.
- Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1924-1939. Warszawa: Bellona, 2003. ISBN 83-11-09319-9.