Jerzy Wciorko
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Alma mater | |
| Praca | |
| Styl | |
Jerzy Wciorko (ur. 1925, zm. 6 kwietnia 1974 w Poznaniu[1]) – polski architekt.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Od 1951 do 1974 (do śmierci) pracował w poznańskim Miastoprojekcie[2]. Został pochowany na cmentarzu Górczyńskim w Poznaniu (kwatera IPd-8-22)[3].
Dzieła[edytuj | edytuj kod]
- Dom Młodego Górnika w Koninie (wespół z Henrykiem Jaroszem),
- budynek mieszkalno-usługowy przy ul. Ratajczaka w Poznaniu,
- budynki mieszkalno-usługowe na rogu ul. Głogowskiej i Hibnera w Poznaniu,
- budynki mieszkalne przy ul. Chwaliszewo w Poznaniu,
- Technikum Łączności przy ul. Przełajowej w Poznaniu,
- internat Technikum Gastronomicznego w Pile,
- budynek oddziału zakaźnego szpitala w Obornikach (wespół z Marią Waschko),
- laboratorium centralne oraz budynek klubowy oddziału okulistycznego szpitala w Grudziądzu (wespół z Andrzejem Gałkowskim),
- Sanatorium Wojskowe z zakładem balneoterapeutycznym w Ciechocinku (wespół z Andrzejem Gałkowskim i Jerzym Otomańskim)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jerzy Wciórko na stronie In memoriam SAP
- ↑ a b Projekt - Miasto. Wspomnienia poznańskich architektów 1945-2005, Henryk Marcinkowski i inni, Poznań: Wydawnictwo Miejskie Posnania, 2013, s. 349, ISBN 978-83-7768-069-8, OCLC 871701842.
- ↑ Wciorko Jerzy – miejsce pochówku [dostęp 2019-02-11]