Przejdź do zawartości

Jeż (herb szlachecki)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jeż – polski herb szlachecki.

W polu czerwonym jeż czarny.

Klejnot: trzy pióra strusie.

Najwcześniejsze wzmianki

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o herbie pojawiła się w Herbach rycerstwa polskiego Paprockiego.

Gąsiorecki, Hiż, Hyżewicz, Jeż, Lisowski, Łosowski, Sulkiewicz, Wyżewicz,

Znani herbowni

[edytuj | edytuj kod]

Jan Wilhelm Hiż, Jan August Hiż, Aleksander Józef Lisowski.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Tadeusz Gajl: Herbarz polski od średniowiecza do XX wieku : ponad 4500 herbów szlacheckich 37 tysięcy nazwisk 55 tysięcy rodów. L&L, 2007. ISBN 978-83-60597-10-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]