Przejdź do zawartości

Jisra’el Me’ir Lau

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jisra’el Me’ir Lau
‏ישראל מאיר לאו‎
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1937
Piotrków Trybunalski, II Rzeczpospolita

Naczelny rabin Izraela
Okres sprawowania

1993–2003

Przewodniczący Jad Waszem
Okres sprawowania

od 2008

Wyznanie

judaizm

Odznaczenia
Nagroda Izraela
Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Jisra’el Me’ir Lau (hebr. ישראל מאיר לאו; ur. 1 czerwca 1937 w Piotrkowie Trybunalskim) – izraelski rabin, przewodniczący Jad Waszem.

Syn rabina Mojżesza Chaima Laua (1892–1942), ostatniego rabina Piotrkowa Trybunalskiego, który zginął w obozie zagłady w Treblince[1]. Przez rodzinę był nazywany Lolkiem[2]. Dzieciństwo spędził w Piotrkowie (od 1939 w getcie), a w latach 1943–1945 przebywał wraz ze starszym bratem Naftalim w częstochowskim getcie oraz obozie pracy przymusowej Hasag-Częstochowianka, skąd w styczniu 1945 został w plecaku wywieziony przez brata do obozu koncentracyjnego Buchenwald[2]. Od 1945 w Palestynie[1]. Tu pobierał nauki w słynnej jesziwie Kol Tora(inne języki) i jesziwie poniewieżskiej[2].

Israel Meir Lau jako ośmioletni chłopiec w ramionach Elazara Schiffa, innego więźnia Buchenwaldu w dniu przybycia do Hajfy 15 lipca 1945.

21 lutego 1993 wybrany na stanowisko naczelnego aszkenazyjskiego rabina Izraela, pozostał nim do 2003. W 2005 został naczelnym rabinem Tel Awiwu, a w 2008 przewodniczącym Jad Waszem[1]. Pochodzący z Polski Israel Meir Lau był pierwszym naczelnym rabinem Izraela, który spotkał się z papieżem od założenia państwa żydowskiego w 1948. Nastąpiło to 21 września 1993 w Castel Gandolfo, kiedy Jan Paweł II przyjął zaproszenie do Ziemi Świętej[2][3]. Do ponownego spotkania doszło 23 marca 2000 w siedzibie Wielkiego Rabinatu w Jerozolimie[4].

Napisał wydaną w 2000 książkę pt. Do Not Raise Your Hand Against the Boy (tłum. Nie podnoś ręki na chłopca)[1]. 20 października 2009 uczestniczył w odsłonięciu pomnika ofiar częstochowskiego getta. W 2005 otrzymał Nagrodę Izraela, najważniejszą izraelską nagrodę państwową za szczególny wkład dla społeczeństwa i państwa Izrael[5]. W 2011 otrzymał najwyższe francuskie odznaczenie – Legię Honorową, przyznaną za wysiłki na rzecz pokoju pomiędzy różnymi religiami[2].

Jest młodszym bratem Naftalego Laua-Lawiego, polityka[1][6] i ojcem rabina Davida Laua(inne języki), który w 2013 także został wybrany naczelnym aszkenazyjskim rabinem Izraela[7][2]. Ma ośmioro dzieci[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e Israel Meir Lau. Jewish Virtual Library. [dostęp 2020-02-18]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Lau Izrael Meir. Wirtualny Sztetl. Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, 2000-03-24. [dostęp 2020-02-22]. (pol.).
  3. ↑ Kalendarium życia i służby Jana Pawła II. nowytarg.pl. [dostęp 2020-02-21]. (pol.).
  4. ↑ Omer Anati: Łzy w Yad Vashem. Polska Press, 2000-03-24. [dostęp 2020-02-18]. (pol.).
  5. ↑ a b Laureaci Nagrody Izraela w 2005. Rabbi Israel Meir Lau. ACUM (Wydział Nagrody Izraela w Ministerstwie Edukacji). [dostęp 2020-02-22]. (hebr.).
  6. ↑ Greer Fay Cashman: Journalist and author Naphtali Lavie dies at 88. The Jerusalem Post. [dostęp 2020-02-18]. (ang.).
  7. ↑ Nowi naczelni rabini Izraela. Instytut Gość Media, 2013-07-25. [dostęp 2020-02-18]. (pol.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jisra’el_Me’ir_Lau&oldid=71264877”