Przejdź do zawartości

Joanna Sachse

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Joanna Sachse
Data i miejsce urodzenia

14 lutego 1948
Wrocław

profesor nauk filologicznych
Specjalność: filologia indyjska, filologia klasyczna
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Doktorat

1977

Habilitacja

1987

Profesura

18 listopada 2002

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Joanna Sachse (ur. 14 lutego 1948 we Wrocławiu) − polska filolog, specjalizująca się w filologii indyjskiej, filologii klasycznej i literaturoznawstwie; nauczyciel akademicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodziła się w 1948 roku we Wrocławiu jako córka Jana i Anny Nikliborców. Po ukończeniu szkoły średniej odbyła studia wyższe w latach 1966−1971 na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Wrocławskiego (UWr), studiując filologię klasyczną oraz, w ramach indywidualnego toku studiów, indologię. W 1971 roku uzyskała stopień magistra filologii klasycznej. Stopień naukowy doktora filologii indyjskiej uzyskała w 1977 roku na podstawie rozprawy pt. Relacja Megasthenesa jako źródło wiedzy o Indiach starożytnych, której promotorem była profesor Hanna Wałkówska. Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk filologicznych w zakresie filologii klasycznej otrzymała w 1987 roku na podstawie rozprawy pt. Ze studiów nad Bhagawadgitą[1].

Od 1972 roku związana jest zawodowo z Instytutem Studiów Klasycznych, Śródziemnomorskich i Orientalnych Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie w 1993 roku otrzymała nominację na stanowisko profesora nadzwyczajnego. W 2002 roku uzyskała tytuł profesora nauk humanistycznych. W latach 1991–2012 była kierownikiem Zakładu Filologii Indyjskiej UWr. Przez dwie kadencje, w latach 1978−1981 i 1991−1994, pełniła funkcję wicedyrektora ds. dydaktyki, a w latach 2005–2008 dyrektora Instytutu Filologii Klasycznej i Kultury Antycznej. Ponadto była sekretarzem Wrocławskiego Koła Polskiego Towarzystwa Filologicznego. W latach 1997–2000 sprawowała opiekę nad Studium Doktoranckim na Wydziale Filologicznym UWr. Za swoją działalność została odznaczona m.in. Złotym Krzyżem Zasługi[1]. W 2011 roku została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[2].

Dorobek naukowy

[edytuj | edytuj kod]

W swojej działalności naukowej łączy dwie specjalności starożytne: filologię klasyczną oraz filologię indyjską. Znajduje to wyraz w jej pracach poświęconych wizerunkowi Indii starożytnych w literaturze greckiej i łacińskiej. Poświęcone są one zawsze ustaleniu źródeł przekłamań widniejących w starożytnych opisach Indii, a tym samym rehabilitacji ich autorów, często pochopnie uznawanych za niewiarygodnych[1]. Do ważniejszych jej prac należą[3]:

  • Megasthenes o Indiach, Wrocław 1981.
  • Bhagawadgita czyli Pieśń Pana, Wrocław-Kraków 1988.
  • Meghadūta: obłok – posłańcem, Katowice 1994.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Była zamężna od roku 1968. Jej mężem był prof. Krzysztof Sachse (1942–2021), wykładowca Politechniki Wrocławskiej; mieli dwoje dzieci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 9, Nr 1 (82), styczeń 2003, s. 21.
  2. Przegląd Uniwersytecki Uniwersytetu Wrocławskiego, R. 17 ,Nr 12 (185), grudzień 2011, s. 15.
  3. Dane na podstawie katalogu BN w Warszawie

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]