John Mayall & the Bluesbreakers

John Mayall & the Bluesbreakers
Rok założenia	1963
Rok rozwiązania	2008
Pochodzenie	Wielka Brytania
Gatunek	blues brytyjski, blues-rock
Aktywność	1963–1969, 1982–2008
Wydawnictwo	Decca Records, Deram Records
	Byli członkowie
	John Mayall, John McVie, Eric Clapton, Peter Green, Aynsley Dunbar, Mick Fleetwood, Mick Taylor i inni
	Strona internetowa

John Mayall & the Bluesbreakers – brytyjski zespół blues-rockowy, założony w Londynie przez Johna Mayalla w 1963 i działający do 1969 roku, reaktywowany w 1982 i działający do 2008 roku. Był jednym z pierwszych przedstawicieli blues-rocka w Wielkiej Brytanii. Rozpoczęli w nim kariery tak znani gitarzyści jak, Eric Clapton, John McVie, Peter Green, Mick Fleetwood, Mick Taylor.

Historia

Lata 60.

John Mayall w 1963 przeniósł się do Londynu, aby zostać profesjonalnym muzykiem. Boom przeżywał wówczas rhythm and blues i jego wykonawcy: The Rolling Stones, The Spencer Davis Group i The Animals. Mayall postanowił założyć zespół, do którego zaangażował kilku muzyków, w tym Johna McVie^[1]. Zespół (pod nazwą John Mayall And The Blues Breakers) wydał 8 maja 1964 roku swój debiutancki singiel, „Crawling Up A Hill”^[2]. W tym samym roku Mayall występował jako support Johna Lee Hookera grając również z takimi muzykami bluesowymi jak Sonny Boy Williamson i T-Bone Walker. Z własnym zespołem przyczynił się do popularyzacji bluesa w Wielkiej Brytanii^[1].

W 1965 roku do Bluesbreakers dołączył, po opuszczeniu The Yardbirds, Eric Clapton, a pierwsze sesje z jego udziałem wyprodukował Jimmy Page (który wkrótce odszedł do The Yardbirds). Z zespołu odszedł też na krótko Clapton, a jego miejsca zajął wtedy Peter Green. Z Claptonem zespół nagrał swój pierwszy album, Blues Breakers with Eric Clapton wydany w 1966 roku. Clapton odszedł wkrótce potem, by założyć Cream. Skład zespołu w drugiej połowie lat 60 cechowały liczne zmiany personalne, grali w nim między innymi Mick Fleetwood i Mick Taylor. W tym okresie Bluesbreakers wydał trzy kolejne albumy. W 1969 roku Mayall porzucił nazwę Bluesbreakers i przeniósł się do Kalifornii, gdzie spędził całe lata 70.^[1].

Lata 70. i późniejsze

W 1971 roku, z gościnnym udziałem Claptona i Taylora Mayall nagrał album Back to the Roots. W 1982 roku wskrzesił Bluesbreakers z udziałem Taylora, McVie i perkusisty Colina Allena. W kolejnych latach, ze zmieniającym się składem, nagrał szereg albumów, w realizacji których uczestniczyli licznych muzycy gościnni (między innymi Mavis Staples, Buddy Guy i John Lee Hooker). W 2008 roku Mayall na stałe zrezygnował z nazwy Bluesbreakers, kontynuując jednocześnie intensywną działalność koncertową^[1].

Członkowie

Przez Bluesbreakers w ciągu jego istnienia przewinęło się pod 100 muzyków. Wśród nich byli, poza wyżej wymienionymi: Keef Hartley, Jack Bruce, Tony Reeves, Dick Heckstall-Smith, Jon Hiseman, John Almond, John Mark, Harvey Mandel, Larry Taylor, Freddie Robinson, Coco Montoya, Walter Trout, Bobby Haynes, Joe Yuele, jazzmeni: Don „Sugarcane” Harris, Richard „Blue” Mitchell, Lew Soloff, Clifford Solomon, Fred Jackson, Charles Owens, Fred Holloway, John Tropea, Victor Gaskin oraz wokalistki: Nancy Throckmorton, Dee McKinnie, Maggie Parker Mayall (żona muzyka) i Pat Smith^[3].

Znaczenie

John Mayall & the Bluesbreakers był przez całe lata 60. szkołą dla czołowych brytyjskich muzyków blues-rockowych tamtej epoki, takich jak: Eric Clapton, Peter Green, Mick Taylor, John McVie, Mick Fleetwood, Jack Bruce, Aynsley Dunbar, Dick Heckstall-Smith czy Andy Fraser, zaś John Mayall był tym, który potrafił wydobyć to, co najlepsze ze swoich młodszych podopiecznych^[4].

Dyskografia

Blues Breakers with Eric Clapton (1966)
A Hard Road (1967)
Crusade (1967)
Bare Wires (1968)
The Power Of The Blues (1987)
The 1982 Reunion Concert (1994)
The Power Of The Blues (1997)

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Ben Beaumont-Thomas: John Mayall, pioneering figure of British blues, dies aged 90. The Guardian. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).
↑ John Mayall And The Blues Breakers – Crawling Up A Hill. Discogs. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).
↑ Weiss 1991 ↓, s. 365.
↑ Richie Unterberger: John Mayall & the Bluesbreakers. AllMusic. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).

Bibliografia

Wiesław Weiss: Rock Encyklopedia. Warszawa: Iskry, 1991. ISBN 83-207-1374-9.

[Thomas-1] Ben Beaumont-Thomas: John Mayall, pioneering figure of British blues, dies aged 90. The Guardian. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).

[2] John Mayall And The Blues Breakers – Crawling Up A Hill. Discogs. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).

[CITEREFWeiss1991365-3] Weiss 1991 ↓, s. 365.

[Unterberger-4] Richie Unterberger: John Mayall & the Bluesbreakers. AllMusic. [dostęp 2024-07-25]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]