Jurij Tynianow
![]() | |
Imię i nazwisko |
Jurij Nikołajewicz Tynianow |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data śmierci | |
Narodowość | |
Język |
rosyjski |
Dziedzina sztuki |
literatura |
Odznaczenia | |
![]() |
Jurij Nikołajewicz (Nasonowicz) Tynianow (ros. Юрий Николаевич Тынянов, ur. 6 października 1894 w Rzeżycy, zm. 20 grudnia 1943 w Moskwie) – rosyjski pisarz, scenarzysta filmowy, teoretyk literatury, krytyk literacki. Jeden z głównych reprezentantów rosyjskiej szkoły formalnej[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Pochodził z rodziny żydowskiej. W latach 1904-12 uczył się w gimnazjum w Pskowie. Następnie do 1919 studiował na wydziela filozoficzno-historycznym uniwersytetu w Piotrogrodzie, gdzie m.in. uczęszczał na seminarium puszkinowskie Siemiona Wiengierowa. W 1919 obronił pracę dyplomową na temat Puszkin a Küchelbecker. Na studiach zaangażował się w ruch formalistów[2].
W latach 1919-1920 był nauczycielem literatury, następnie przez około rok pracował w Związku Rad Obwodu Północnego i Oddziale Informacji Biura Międzynarodówki Komunistycznej w Piotrogrodzie. Od 1921 do 1930 był profesorem Instytutu Historii Sztuk w Leningradzie. W tym czasie opublikował prace z dziedziny literaturoznawstwa: Dostojewski i Gogol (ku teorii parodii) (1921), Problemy języka poetyckiego (1924), zbiór artykułów Anarchiści i nowatorzy o literaturze pierwszego trzydziestolecia XIX wieku (1929). Od lat 20. XX wieku tłumaczył na rosyjski dzieła Heinricha Heinego i Georges'a Duhamela[3].
Od końca lat dwudziestych cierpiał na stwardnienie rozsiane, które okresowo uniemożliwiało mu pracę zawodową. Pod wpływem urzędowej nagonki odszedł od formalizmu. Do końca życia pracował nad trzecią częścią powieści Puszkin i pisał opowiadania. W 1939 został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy[4]. Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[5].
Dorobek artystyczny
[edytuj | edytuj kod]Powieści
[edytuj | edytuj kod]- Küchla (Kiuchla; 1925), o licealnym koledze Puszkina, dekabryście Wilhelmie Küchelbeckerze[6]
- Podporucznik Kiże (Podporuczik Kiże; 1928)
- Śmierć Wazyr Muchtara (Smiert´ Wazir-Muchtara 1928), o ostatnim roku życia komediopisarza Aleksandra Gribojedowa[7]
- Woskowa persona (Woskowaja piersona; 1930)
- Puszkin (1936)
Scenariusze filmowe
[edytuj | edytuj kod]- 1926: Szynel[8]
- 1927: Sojusz Wielkiej Sprawy (S.W.D.)[8]
- 1934: Car Szaleniec (Porucznik Kiże)
Źródło:[9]
Upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]W 2012 obok domu rodzinnego Tynianowa w Rzeżycy, na którym już wcześniej wisiała tablica pamiątkowa, stanął jego pomnik[10]. Od 1981 w tym mieście znajduje się muzeum pisarza. W 1994 podobizna Tynianowa znalazła się na kartce pocztowej Federacji Rosyjskiej ze znaczkiem o nominale 100 rubli[11].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tynianow Jurij Nikołajewicz. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-05-18)]., portalwiedzy.onet.pl
- ↑ От Шкловского до Шостаковича: все самое главное о русском формализме
- ↑ Воспоминания о Ю.Тынянове
- ↑ Тынянов и его Киже. Ленинградский классик латгальско-петербургского происхождения
- ↑ Могилы знаменитостей. Тынянов Юрий Николаевич (1894-1943)
- ↑ Тынянов Ю.Н. Кюхля. Примечания
- ↑ Правда о переломившемся времени.
- ↑ a b Historia kina. Tom 1. Kino nieme, pod red. Tadeusz Lubelski, Iwona Sowińska i Rafał Syska, Towarzystwo Autorów i Wydawców Prac Naukowych "Universitas", Kraków 2010, s. 519.
- ↑ Jurij Tynianow w bazie IMDb (ang.)
- ↑ В Резекне открыли памятник Ю.Тынянову.
- ↑ Карточка почтовая «Юрий Тынянов».
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Dzieła Jurija Tynianowa w bibliotece Polona
- ISNI: 0000000114750417
- VIAF: 73860900
- LCCN: n81017151
- GND: 118803069
- NDL: 00459320
- LIBRIS: xv8b72fg0j9rtkc
- BnF: 11927299d
- SUDOC: 027171973
- SBN: CFIV037132
- NLA: 35559905
- NKC: xx0007368
- BNE: XX1453709
- NTA: 069206600
- BIBSYS: 90065430
- CiNii: DA00894882
- Open Library: OL4337194A, OL6972755A
- PLWABN: 9810535146905606
- NUKAT: n97068775
- J9U: 987007272432605171
- PTBNP: 104141
- LNB: 000039528
- CONOR: 11739235
- BLBNB: 000263601
- LIH: LNB:jsB;=Bv