Przejdź do zawartości

Jurij Tynianow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jurij Tynianow
Юрий Тынянов
Ilustracja
Imię i nazwisko

Jurij Nikołajewicz Tynianow

Data i miejsce urodzenia

6 października 1894
Rzeżyca

Data śmierci

20 grudnia 1943

Narodowość

rosyjska

Język

rosyjski

Dziedzina sztuki

literatura

Odznaczenia
Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Jurij Nikołajewicz (Nasonowicz) Tynianow (ros. Юрий Николаевич Тынянов, ur. 6 października 1894 w Rzeżycy, zm. 20 grudnia 1943 w Moskwie) – rosyjski pisarz, scenarzysta filmowy, teoretyk literatury, krytyk literacki. Jeden z głównych reprezentantów rosyjskiej szkoły formalnej[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny żydowskiej. W latach 1904-12 uczył się w gimnazjum w Pskowie. Następnie do 1919 studiował na wydziela filozoficzno-historycznym uniwersytetu w Piotrogrodzie, gdzie m.in. uczęszczał na seminarium puszkinowskie Siemiona Wiengierowa. W 1919 obronił pracę dyplomową na temat Puszkin a Küchelbecker. Na studiach zaangażował się w ruch formalistów[2].

W latach 1919-1920 był nauczycielem literatury, następnie przez około rok pracował w Związku Rad Obwodu Północnego i Oddziale Informacji Biura Międzynarodówki Komunistycznej w Piotrogrodzie. Od 1921 do 1930 był profesorem Instytutu Historii Sztuk w Leningradzie. W tym czasie opublikował prace z dziedziny literaturoznawstwa: Dostojewski i Gogol (ku teorii parodii) (1921), Problemy języka poetyckiego (1924), zbiór artykułów Anarchiści i nowatorzy o literaturze pierwszego trzydziestolecia XIX wieku (1929). Od lat 20. XX wieku tłumaczył na rosyjski dzieła Heinricha Heinego i Georges'a Duhamela[3].

Od końca lat dwudziestych cierpiał na stwardnienie rozsiane, które okresowo uniemożliwiało mu pracę zawodową. Pod wpływem urzędowej nagonki odszedł od formalizmu. Do końca życia pracował nad trzecią częścią powieści Puszkin i pisał opowiadania. W 1939 został odznaczony Orderem Czerwonego Sztandaru Pracy[4]. Pochowany na Cmentarzu Wagańkowskim w Moskwie[5].

Dorobek artystyczny

[edytuj | edytuj kod]

Powieści

[edytuj | edytuj kod]
  • Küchla (Kiuchla; 1925), o licealnym koledze Puszkina, dekabryście Wilhelmie Küchelbeckerze(inne języki)[6]
  • Podporucznik Kiże (Podporuczik Kiże; 1928)
  • Śmierć Wazyr Muchtara (Smiert´ Wazir-Muchtara 1928), o ostatnim roku życia komediopisarza Aleksandra Gribojedowa[7]
  • Woskowa persona (Woskowaja piersona; 1930)
  • Puszkin (1936)

Scenariusze filmowe

[edytuj | edytuj kod]

Źródło:[9]

Upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 obok domu rodzinnego Tynianowa w Rzeżycy, na którym już wcześniej wisiała tablica pamiątkowa, stanął jego pomnik[10]. Od 1981 w tym mieście znajduje się muzeum pisarza. W 1994 podobizna Tynianowa znalazła się na kartce pocztowej Federacji Rosyjskiej ze znaczkiem o nominale 100 rubli[11].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]