Józef Fiedorowicz (oficer)

Józef Fiedorowicz
	rotmistrz
Data i miejsce urodzenia	25 sierpnia 1897 ; Kamienskoje
Data i miejsce śmierci	15 września 1983 ; Warszawa
	Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego; Wojsko Polskie; Armia Krajowa
Jednostki	13 pułk ułanów
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia

Józef Fiedorowicz (ur. 25 sierpnia 1897^[1] w Kamienskoje^[2], zm. 15 września 1983 w Warszawie) – oficer Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej, Armii Krajowej, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Ignacego i Łucji ze Skrzywanów^[2]. Absolwent gimnazjum wileńskiego i student Instytutu Technologicznego w Piotrogrodzie^[3]. W 1916 wcielony do armii rosyjskiej^[2]. Od grudnia 1917 żołnierz 2 dywizjonu artylerii I Korpusu Polskiego.

W grudniu 1918 wstąpił do Samoobrony Litewsko-Białoruskiej do oddziału kawalerii majora Władysława Dąbrowskiego. W szeregach 13 pułku ułanów walczył na froncie polsko-bolszewickim. Wziął udział w „buncie” gen. Lucjana Żeligowskiego^[3]. Za bohaterstwo w walce odznaczony został Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari.

W lutym 1922 został przeniesiony do rezerwy^[4]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu porucznika ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 355. lokatą w korpusie oficerów jazdy (od 1924 – kawalerii). Posiadał wówczas przydział w rezerwie do 26 pułku ułanów^[5]. W 1934, jako porucznik rezerwy kawalerii pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Wilno Miasto. Posiadał przydział w rezerwie do 13 pułku ułanów^[6]. Później awansował na rotmistrza. W międzyczasie ukończył inżynierię wodną na Politechnice Warszawskiej i pracował na terenie Wileńszczyzny.

W okresie okupacji walczył w oddziałach Armii Krajowej.

Po wojnie był dyrektorem przedsiębiorstw budowlanych, w 1966 przeszedł na emeryturę^[3]. Zmarł w Warszawie, pochowany na Starych Powązkach.

Był żonaty z Eugenią z Szuksztów oraz z Zofią ze Skrzypkowskich; dzieci: Teresa i Anna^[3].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (nr 3423)
Krzyż Walecznych (dwukrotnie)^[3]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 595, tu podano, że urodził się 12 sierpnia 1897.
↑ ^a ^b ^c StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 175 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Polak (red.) 1993 ↓, s. 53.
↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 65.
↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 652, 702.
↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 595.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Alfabetyczny spis oficerów rezerwy. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922-05-01.
Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Bogusław Polak (red.): Kawalerowie Virtuti Militari 1792 – 1945. T. 2/2. Koszalin: Wydawnictwo Uczelniane Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Koszalinie, 1993. ISBN 83-900510-0-1.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934119,_595,_tu_podano,_że_urodził_się_12_sierpnia_1897-1] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 595, tu podano, że urodził się 12 sierpnia 1897.

[kto175-2] StanisławS. Łoza StanisławS. (red.), Czy wiesz kto to jest?, (Przedr. fotooffs., oryg.: Warszawa : Wydaw. Głównej Księgarni Wojskowej, 1938.), Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 175 .

[CITEREFPolak_(red.)199353-3] Polak (red.) 1993 ↓, s. 53.

[CITEREFSpis_oficerów_rezerwy192265-4] Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 65.

[CITEREFRocznik_Oficerski1923652,_702-5] Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 652, 702.

[CITEREFRocznik_Oficerski_Rezerw1934119,_595-6] Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 119, 595.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]