Język komering
| Obszar | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
470 tys. (2000) | ||||
| Klasyfikacja genetyczna | |||||
| |||||
| Status oficjalny | |||||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||||
| Kody języka | |||||
| ISO 639-3 | kge | ||||
| IETF | kge | ||||
| Glottolog | kome1238 | ||||
| Ethnologue | kge | ||||
| BPS | 0049 1 | ||||
| WALS | kag | ||||
| W Wikipedii | |||||
| |||||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||||
Język komering, także kumoring – język austronezyjski używany w prowincji Sumatra Południowa w Indonezji, przez członków ludu Komering. Według danych z 2000 roku posługuje się nim 470 tys. osób[1].
W 1984 r. wyróżniono dwa dialekty: martapura-simpang i buay madang cempaka-belitang. Różnice między nimi dotyczą przede wszystkim cech fonologii i leksyki (na poziomie morfosyntaktyki obie odmiany są do siebie bardzo zbliżone)[2].
Z danych Ethnologue wynika, że posługują się nim wszystkie grupy wiekowe. Bywa też przyswajany przez inne grupy etniczne. W użyciu są również języki indonezyjski i musi[1].
W języku komering prowadzi się audycje radiowe[1]. Został opisany w postaci słownika[1] i pewnych opracowań gramatycznych[3][4][5].
Bywa opisywany jako dialekt języka lampung[6][7]. Jest stosunkowo bliski lampung api (pesisir)[1], w 1976 r. został wręcz sklasyfikowany jako odmiana tego dialektu[7]. Nie odpowiada to jednak lokalnej identyfikacji językowej, które każe odróżniać komering od lampung[8][9].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Komering, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2021-08-15] [zarchiwizowane z adresu 2015-09-22] (ang.).
- ↑ Saleh i in. 1984 ↓, s. 5.
- ↑ Zainal Abidin Gani, Yazid Yan, Natidjah Sj., Nazlimi Nawawi: Morfologi dan sintaksis bahasa Kayu Agung. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1986. OCLC 571605110. [dostęp 2023-05-03]. (indonez.).
- ↑ R.M. Arif: Tata bahasa Komering. Palembang: Proyek Penelitian Bahasa dan Sastra Indonesia dan Daerah Sumatera Selatan, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1989. OCLC 65989557. (indonez.).
- ↑ Saleh i in. 1984 ↓.
- ↑ Andrew Dalby: Dictionary of Languages: The definitive reference to more than 400 languages. London: A & C Black, 2004, s. 345. ISBN 978-1-4081-0214-5. OCLC 842286334. [dostęp 2021-08-15]. (ang.).
- ↑ a b Dale F. Walker: A Grammar of the Lampung Language: the Pesisir Dialect of Way Lima. Jakarta: Badan Penyelenggara Seri NUSA, 1976, s. 1, seria: NUSA Linguistic Studies in Indonesian and Languages of Indonesia 2. OCLC 3667093. [dostęp 2021-08-15]. (ang.).
- ↑ Hanawalt 2007 ↓, s. 34.
- ↑ Zainul Arifin Aliana, Suwarni Nursato, Siti Salamah Arifin, Sungkono Soetopo, Mardan Waif: Ragam dan dialek bahasa Lampung. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1985/1986, s. 45. OCLC 22311671. [dostęp 2023-05-26]. (indonez.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Charlie Hanawalt: Bitter or sweet? The vital role of sociolinguistic survey in Lampungic dialectology. W: Studies in Philippine languages & cultures: 10-ICAL Sumatra papers. Manila: Linguistic Society of the Philippines / Summer Institute of Linguistics, 2007, s. 11–40, seria: Studies in Philippine Languages and Cultures 16. OCLC 910073661. [dostęp 2023-05-26]. (ang.).
- Yuslizal Saleh, Aidy Ruslan, Hasbi Yusuf, Sofyan Silahiddin, Achyar Burhan: Morfologi kata kerja bahasa Komering. Jakarta: Pusat Pembinaan dan Pengembangan Bahasa, Departemen Pendidikan dan Kebudayaan, 1984. OCLC 562588524. [dostęp 2023-05-03]. (indonez.).