Język konjo pegunungan
| Obszar | |||
|---|---|---|---|
| Liczba mówiących |
150 tys. (1991)[1] | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-3 | kjk | ||
| IETF | kjk | ||
| Glottolog | high1275 | ||
| Ethnologue | kjk | ||
| BPS | 0562 2 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język konjo pegunungan (indonez. bahasa Konjo Pegunungan)[2], także konyo[1] – język austronezyjski używany w prowincji Celebes Południowy w Indonezji (kabupateny Bone, Bulukumba, Gowa i Sinjai; rejon góry Lompobatang). Według danych z 1991 roku posługuje się nim 150 tys. osób[1].
Jeden z dwóch języków bądź dialektów konjo (drugim z nich jest konjo pesisir)[2][3]. Różnią się przede wszystkim na poziomie słownictwa (na podstawie kryterium zrozumiałości i leksykostatystyki chodzi o dwa odrębne języki). Ich systemy fonologii są prawie identyczne, a różnice w zakresie gramatyki są minimalne[3].
Języki konjo bywają określane jako dialekt języka makasarskiego, który dominuje pod względem socjopolitycznym[3]. Różne czynniki sugerują, że powinny być rozpatrywane jako odrębne języki. Tym niemniej użytkownicy konjo pegunungan chętniej identyfikują się z kulturą makasarską aniżeli użytkownicy konjo pesisir, a sam język nie oparł się wpływom makasarskim[4]. Jednocześnie języki konjo wykazują pewne wpływy dalej spokrewnionego języka bugijskiego[5].
Według doniesień z 2011 r. nie jest przyswajany przez wszystkie osoby z najmłodszego pokolenia. Wzrasta rola języka indonezyjskiego, który jest wykorzystywany w edukacji i ma znaczenie ekonomiczne[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Konjo, Highland, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 22, Dallas: SIL International, 2019 [dostęp 2019-06-06] [zarchiwizowane z adresu 2019-06-06] (ang.).
- ↑ a b Rahmatullah, Muhammad Hasan, Inanna: Pendidikan Ekonomi Berkarakter Untuk Pembangunan Berwawasan Lingkungan. Bandung: Media Sains Indonesia, 2021, s. 143. ISBN 978-623-6068-28-1. [dostęp 2024-03-18]. (indonez.).
- ↑ a b c Friberg 1995 ↓, s. 563.
- ↑ a b David Mead: Konjo, Highland. Sulawesi Language Alliance. [dostęp 2023-06-04]. (ang.).
- ↑ Friberg 1996 ↓, s. 137.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Timothy Friberg: Konjo. W: Darrell T. Tryon (red.): Comparative Austronesian Dictionary: An Introduction to Austronesian Studies. Berlin–New York: Walter de Gruyter, 1995, s. 563–571, seria: Trends in Linguistics. Documentation 10. DOI: 10.1515/9783110884012.1.563. ISBN 978-3-11-088401-2. OCLC 868970232. (ang.).
- Barbara Friberg: Konjo’s peripatetic person markers. W: H. Steinhauer (red.): Papers in Austronesian Linguistics No. 3. Canberra: Department of Linguistics, Research School of Pacific Studies, Australian National University, 1996, s. 137–171, seria: Pacific Linguistics A-84. DOI: 10.15144/PL-A84.137. ISBN 0-85883-430-8. OCLC 36390044. (ang.).